Korenveld

Daar in dat korenveld
omringd door klaprozen
en bloemen die ze geen naam kon geven
wist ze zeker dat hij alles was

want zijn ogen waren net zo blauw
als de korenbloemen aan de rand
van het veld en

zijn stem net zo indrukwekkend klein
en lief
als de wind in de halmen en

bovendien was zijn haar precies
de kleur van het koren
en zijn lichaam net zo goed gevormd
als de bomen die het veld omgrensden

en zijn gemoedstoestand was even blauw
als de lucht was en haar wolken
waren zijn gedachten en soms gingen ze even snel
en dan kon zij ze niet volgen

Hij maakte haar net zo gelukkig als de zon
dat deed wanneer hij haar huid aanraakte
en zijn bewegingen kwamen overeen
met die van de vlinders

en hij was net zo vlug
als de muisjes die rondrenden
op de vlucht voor de havik
op wie hij ook al leek
want hij was net zo oplettend

In het korenveld wist ze dat hij
alles was
toen hij haar een bosje klaprozen gaf
en een vochtige kus
en het toen begon te regenen