Treinreis
Treinreis
Het landschap raasde in volle vaart voorbij
De mensen om haar heen hadden hun ogen dicht
Zij niet, zij dacht aan mij
Een glimlach sierde haar gezicht
Met elke minuut kwam ze dichterbij
Iedereen had met moeite afscheid genomen
Zij niet, zij dacht aan mij
En was in gedachten al aangekomen
Ik merk dat ik naar de klok staar
Voor mijn vrienden kan de dag niet lang genoeg duren
Voor mij niet, ik denk aan haar
En tel de resterende uren
Eindelijk is het moment daar
Iedereen slaat zijn ogen neer
Maar ik niet, ik zie haar
En mijn lach verlaat me niet meer
Reageer (3)
Wauw, zo mooi geschreven. Echt goed!
1 decennium geledenPrachtig, en ik weet precies waar je het over hebt. xxx
1 decennium geledenMooi gedicht!
1 decennium geleden