Missen
Missen
Het had zo mooi kunnen zijn.
Samen. Jij en ik.
Maar wat nu op mijn netvlies staat gebrand, is jouw ijzige blik.
Langzaam verdrink ik in de pijn.
Omdat je niet meer bij me bent.
En je me niet meer herkent.
Waar zijn je pretoogjes en de rode blossen op je wangen als ik vervelend deed?
Het leek alsof je boos was en dan zei ik met verontschuldigende blik dat het me speet.
Je koude handen op mijn wangen
Lieten me nog meer naar je verlangen.
Rode lippen zo zacht.
Dat ik je wel een kus moest geven, het liefst tot diep in de nacht.
Je liet het toe, je vond het juist fijn.
Om de hele nacht bij me te zijn.
Alles veranderde door één harde klap.
Daarna moest ik je alleen laten, het was een grote stap.
Ik doe het voor jou
Omdat ik ongelofelijk veel van je houd.
Maar moet dit voor altijd?
Ik wil je namelijk niet kwijt...
Er zijn nog geen reacties.