Silhouet

Ik zie iets in de duisternis
Maar ik weet niet wat het is

Het lijkt op een mens
Maar misschien is dat slechts
Mijn egoïstische wens

Om niet meer alleen te hoeven zijn
Om met een ander te kunnen delen in deze pijn

Om niet simpelweg te verdwijnen
Van deze aarde wanneer ik in
Een hoekje zit weg te kwijnen

Om met deze
Verre
Zwarte
Silhouet

Een nieuw leven te kunnen beginnen
Zonder een sad end te moeten verzinnen