(Psychiatrie) Sorry Lore

Hoe kon ik zo naïef zijn?
Ik dacht dat ze me gingen steunen.
Zoals bij mijn vorige opname.
Elke week spontane mailtjes
Nu gewoon facebook...
Ik weet niets van wat er gebeurt
Ik voel me eenzaam, verlaten
Toch weet ik dat ze me steunen
Hoe vaak ze me het ook zeggen
Ik geloof hen niet.
Ik denk dat ze me vergeten zijn.
Hun leven gaat verder zonder mij.
Soms wil ik gewoon terug
Naar school en naar huis
Maar diep in mijn hart
Weet ik dat dit de juiste keuze is.
Dat dit gaat helpen;
Dat er iets gaat veranderen;
Maar ik heb nu meer dan ooit
Het gevoel dat ik er alleen voor sta.
Soms denk ik dat ik toen
De verkeerde keuze heb gemaakt
Sorry Lore!

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen