Angst

De mooie gangen waar ik doorloop
Zo dood en zielloos ineens
Rode rozen worden zwart
De kleuren die vervagen
Alles voelt zo anders
Angst betreed mijn hoofd
De zielen van anderen
Lachen me uit
angst is wat ik zie
Bloemen die verleppen
Water stopt met stromen
Levenloze lichamen op de grond
Het enigste wat neit aan de kleur onttrokken is
Zijn die mooie blauwe ogen
Gevuld met die bloedrode tranen
De angst schiet me weer tebinnen
En de pijn komt weer terug
Maar een hand rijkt me toe
Het licht stroomt in de kamer
Maar alles is zwart wit
Alles staat stil
En het bloed blijft maar stromen
De blauwe ogen vervagen in het licht
Ik verlang naar je
Om je te voelen
En te zien
Samen de horizon in lopen
jij en ik samen
En dan zal onze angst vanzelf weg stromen.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen