Living finally in peace.

Dagen ging voorbij, vol pijn en verdriet,
iedereen die het toeliet.
Niemand die mijn pijn zag,
ze zagen alleen mijn neppe glimlach.
Van buiten nog slechter dan binnen,
hoe kon ik het nog winnen?
Mijn leven was een hel,
dat wist iedereen nu ook wel.
Niemand die me meer zag,
ik hoorde alleen maar gelach.
Je kwam, en ging weer,
zo verging de sfeer.
Dagen zonder emotie, dagen zonder slaap.
Hier moest een einde aan komen,
ik kon alleen nog maar hopen.
De dood is vlakbij,
ik had niemand erbij.
Dit was het einde, mijn einde.

Er zijn nog geen reacties.


Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen