Hoe de coronapandemie onze mentaliteit veranderde

Inmiddels is de wereld al bijna een jaar in de ban van de coronapandemie. Hoewel deze pandemie veel ellende veroorzaakt heeft en veel levens op z’n kop heeft gezet, wil ik in deze column vooral focussen op de positieve effecten die zij teweeg heeft gebracht.

We kunnen ons allemaal nog wel herinneren dat de meeste Nederlanders de eerste lockdown een verademing vonden. We hoefden de deur niet uit om te werken of studeren, en we ervaarden een soort rust. Even hoefde – of eigenlijk: mocht – niks, en konden we écht de tijd voor onszelf en ons gezin nemen. Ineens gingen mensen meer wandelen en fietsen, oude hobby’s werden opgepakt, er werden veel brieven en kaartjes geschreven en hele woningen werden ondersteboven gekeerd, opgeknapt en opgeruimd. Je zou kunnen stellen dat de eerste lockdown een soort productiviteit en vrijheid – hoe tegenstrijdig dat ook klinkt – in de mens los had gemaakt.

Na een aantal weken, of maanden, veranderde deze mentaliteit. Mensen werden onrustig, want ‘het duurde nu allemaal toch wel erg lang’. Sommigen zagen de maatregelen meer als suggesties dan als regels waar zij zich ook aan dienden te houden. Men werd het puzzelen en wandelen zat, en wilde weer genieten van een biertje met vrienden op het terras. Zelf begrijp ik die ophef niet zo, je mag immers nog steeds met je vrienden een biertje drinken. Alleen doen we dit nu thuis, in plaats van op het terras. Waarom missen sommigen het terras dan zo, en voelen ze zich zo enorm in hun vrijheid beperkt? Het lijkt alsof sommigen vergeten zijn hoe vrij we ons tijdens de eerste lockdown gevoeld hebben.

Inmiddels zijn we bijna halverwege de eerste maand van 2021, en de pandemie heeft ons nog altijd in haar greep. Gelukkig zijn de vaccinatieprogramma's begonnen, maar feit blijft dat we nog een lange weg te gaan hebben om deze pandemie te verslaan. Hoewel ik net als ieder ander hoop dat we deze pandemie snel achter ons kunnen laten, hoop ik wel dat we er iets van hebben geleerd en dat we niet álles meteen vergeten.

Ik begon deze column met een summiere opsomming van nieuwe activiteiten die we tijdens de eerste lockdown ondernamen. Ten tijde van een crisis komt het creatieve in de mens naar boven, dat heeft de afgelopen periode ruimschoots bewezen. Ik hoop dan ook dat we deze positieve houding en creativiteit vast blijven houden. Niet alleen nu, maar ook nadat we corona verslagen hebben, en zelfs nog jaren daarna.

Waarom waren we eigenlijk gestopt met het omkijken naar onze medemensen, en keken we enkel naar onszelf? Waarom zaten we altijd binnen met onze technologische apparaten, in plaats van buiten in beweging te zijn? Waarom lieten we die huishoudelijke klusjes zo lang liggen?

Deze coronacrisis heeft ons naar mijn mening een deel van onze menselijkheid teruggegeven. Hoe mooi zou het zijn om deze nieuwe hobby’s en eigenschappen vast te houden? Als we allemaal wat meer naar elkaar omkijken, wordt de wereld toch enkel en alleen maar mooier?

• 1
• 2

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen