Tinder
Ik kijk een beetje argwanend naar de twee rode paprika's die mijn vriend in het zakje heeft gestopt.
"Heb je wel een beetje goede gekozen?" vraag ik dan ook.
"Ja ja, ze zijn geselecteerd op uiterlijk. Een vleeskeuring, beetje zoals Tinder."
Ach ja, Tinder. Ik kan me nog vaag de eerste keer herinneren dat ik de app op mijn telefoon zette. Terwijl mijn mentor/biologie leraar iets vertelde over cellen, of organen, of eiwitten, of de mitochondria van een plant, zat ik met een vriendin stiekem naar het scherm onder de tafels te kijken. Ik kende de verhalen vaag, van een andere vriendin. Hoewel die meer van Badoo was, en zodoende na een paar weken heen en weer typen bij één van de jongens in een camper eindigde. Of iets in die richting, ik weet het fijne er niet meer van. Ik wist wel dat dat niet mijn doel was met die app.
Waarschijnlijk geloven weinig mensen het - ik geloofde het ook maar half als iemand anders het zei namelijk. Maar ik zat werkelijk waar niet op Tinder om 'de liefde van mijn leven' tegen te komen. Hoe groot is die kans nou eenmaal? En eigenlijk vond ik het feit dat die mannen op Tinder zaten al jammer, hoewel ik er zelf ook rustig op los zat te swipen.
Het was voor mij een beetje hetzelfde als 2048, Plants vs. Zombies, Angry Birds, noem het maar op. Gewoon een spelletje om de tijd mee te doden. Ik was toch altijd rigoureus naar links aan het swipen (dat is de niet-leuk kant, voor de zeldzame Tinder maagden).
Soms kwam ik iemand tegen die een screenshot verdiende, om vervolgens gezamenlijk met vriendinnen om te grinniken. Een foto van twee hoopvolle ogen achter een zwartleren masker, gevolgd door een plaatje van de verzameling van een amateur-Christian-Grey. 'Op zoek naar een onderdanige partner', stond er dan onder.
Of die keer dat een vriendin van me een uiterst knappe jongeman had gevonden. Het gesprek verliep prima, maar op een gegeven moment kondigde hij voorzichtig aan dat hij 'vreemde voorkeuren' had. Iets dat bij weinig mensen als gewoon werd ervaren. Hij deed nog een paar keer alsof hij het niet wilde vertellen, waarna hij toegaf een kick te krijgen van vrouwen die minstens 200 kilo schoon aan de haak wegen. De vriendin lachte wat ongemakkelijk (verbaasd ook) en zei juist blij te zijn dat ze iets was afgevallen. "Jammer", was het antwoord.
Eén van de langste gesprekken die ik heb gehad was met een jongen die bijzonder veel haast had om af te spreken. En al snel bleek waarom: hij had nog 'een soort van' een relatie. De rest van de conversatie bestond (vanuit mijn kant) uit langdradige stukken tekst, gecombineerd met een aantal goed geplaatste scheldwoorden en cynische opmerkingen. Uiteindelijk zei hij dat ik misschien gelijk had en het niet zo netjes was om al op zoek te gaan naar nieuwe schoenen terwijl zijn vertrouwde paar nog 's avonds tegen hem aankroop. Ik geloof er niks van.
In totaal heb ik twee Tinder-dates gehad. Moet je nagaan hoe happig ik erop was. Ik kan ook niet precies zeggen waarom ik op de eerste ben gegaan. Het leek me best een gezellig type, hij zag er goed uit en ik dacht misschien meer 'je moet het maar gewoon eens doen'.
Ik heb een paar uurtjes met hem op een terras gezeten. Het duurde tien minuten voor ik de neiging begon te ontwikkelen of hij niet liever het nummer van een vriend van me wilde hebben. Ik kan dan ook niet ontkennen dat het een gezellige 'date' was, maar toch moet ik het woord tussen haakjes zetten omdat ik niet zeker wist of hij het zelf wel of niet wist.
Dezelfde vriend die hierboven wordt genoemd is deels schuldig aan mijn tweede Tinder-date. Verveeld als we waren, besloten we tijdens een tussenuur op school gewoon alles eens naar rechts te swipen. Een stuk veiliger dan het klinkt, aangezien 90% van de matches geen eens boe of bah zegt, en van de 5% die je zelf maar een berichtje stuurt er misschien 2 reageren.
Dat is denk ik nu een maand of... vijf geleden? Misschien iets meer, maar ik weet dat ik mijn vriend nu bijna vier maanden ken.
"Vertel, hoe hebben jullie elkaar ontmoet?" vroeg één van zijn voetbalvrienden, nadat we in de kantine naast de lokale voetbalclub waren gaan zitten.
"Tinder," zeggen we zo goed als tegelijk.
Reacties (7)
Wat een leuke column dit ^^ super goed geschreven ook!
6 jaar geledenEr zijn stiekem toch veel stellen die elkaar op datingapps ontmoet hebben en echt hun soulmate gevonden hebben, ondanks dat velen voor de lol op zo'n site zitten. Grappig is dat. (:
6 jaar geleden