Ik ga op tinder
Voor het eerst in jaren staat Tinder weer op mijn telefoon. Ik had er eigenlijk geen zin in, maar een vriend van me zat er zoveel over te praten dat ik maar gewoon toegaf en het ook downloadde. Tinder is niet mijn ding. Ik weet dat ik die jongens nooit ga ontmoeten en mis zelfs de sociale vaardigheden om 'hoi' terug te zeggen. Bovendien geloof ik nog steeds dat mijn droomprins ergens buiten op een wit paard rond hobbelt en dat we elkaar zullen ontmoeten tijdens het boodschappen doen. Ja, ik ben zo'n type.
Maar hier zijn we dan. Tinder en ik, ik en Tinder. Nu al geen match.
'Deze jongen heeft geen biografie geschreven,' zeg ik afkeurend.
'Dat maakt toch niet uit? Het gaat om de foto's,' zegt de Tinder verslaafde vriend. Maar ik laat me nooit zo leiden door het uiterlijk, dus iedereen die niets over zichzelf heeft opgeschreven, gaat automatisch naar links.
'Deze zit vol met spellingfouten en hij gebruikt geen interpunctie.'
'Nogmaals: het gaat om de foto's.'
'En deze jongen zegt dat sushi zijn leven is. Ik hou niet van vis!'
'Foto's.'
'Dit is een kattenmens, maar ik wil een hond dus een toekomst zit er niet in.'
'Kijk. Naar. De. Foto's.'
'Nog eentje met sushi. Wat heeft iedereen toch met sushi?'
'F. O. T. O. 'S.'
'Deze jongen zegt dat als je van muntthee houdt, je niet zijn type bent. Wat is er mis met muntthee?'
'Kijk nou verdomme naar die fo-'
'Oh, ik heb jou gevonden!'
'Echt? Met jou erbij heb ik al drie matches!'
'Sorry, je bent al naar links.'
'Ik vind je echt een heel naar persoon.'
Zo gaat het maar door en door. Ik wist niet van mezelf dat ik zo kritisch was. Een paar keer swipe ik naar rechts, om vrijwel meteen een match te vormen. Mijn telefoon trilt, de jongen in kwestie stuurt me een openingszin. Onmiddellijk en in pure paniek, verstop ik mijn telefoon onder mijn kussen. Ik geloof werkelijk dat mensen hun ware liefde op het internet kunnen ontmoeten en zo heel gelukkig kunnen worden, maar voor mij is dit niet weggelegd. De angst om real life tegen te vallen is toch iets te groot.
Bovendien; wat is er mis met ouderwetse romantiek?
ps: mocht iemand ergens mijn droomprins op het witte paard tegen komen, stuur hem dan even deze richting op. Die arme stakker heeft vast de verkeerde afslag genomen.
Reacties (12)
Ik geloofde ook niet in Tinder, tot ik mijn huidige vriend daar tegen kwam.
6 jaar geledenAhh...good ol' Tinder. Ik ben zelf al een half jaar aan het afkicken na liefdesverdriet, 4 jaar aan mislukte date pogingen and so far so good. Maar toch is het wel ongezellig zonder te kunnen babbelen met vreemde jongemannen, hoe fout dat ook mag klinken, die heel soms die prins-op-het-witte-paard potential hebben.
6 jaar geledenEn nu durf ik het niet eens meer te downloaden. whoops.
Haha, leuk column, erg relatable! Om eerlijk te zijn vond ik Tinder in het begin wel vermakelijk, het swipen en mensen judgen is best leuk tijdverdrijf, maar ik was inderdaad ook relatief kritisch (en swipete iedereen zonder bio ook naar links). Ik heb uiteindelijk één date gehad, en die jongen reageerde daarna niet meer toen ik hem nog eens een berichtje stuurde, en verder kreeg ik niet echt daadwerkelijke gesprekken van de grond, dus heb ik het uiteindelijk na een paar weken maar weer verwijderd. (:
6 jaar geledenGeweldig column!!
6 jaar geledenWat een leuk column!
6 jaar geledenJuist de biografie vond ik erg interessant, juist leuk om te weten.
Ik heb mijn droomprins op het witte paard er gevonden. We zijn al heel gelukkig 3,5 jaar samen en verloofd <3 het kan dus echt
Je prins op het witte paard moet misschien nog even z'n navigatie starten, maar hij komt vast