Obesitas; de schuld van de obees?
Wandel eens door de straat van de dichtstbijzijnde grote stad bij jou in de buurt. Let eens op de reclameborden. Hoeveel daarvan maken reclame over eten en drinken? Een heleboel waarschijnlijk. Hoeveel van die reclameborden maken reclame voor gezonde voeding? Een stuk minder, waarschijnlijk.
Als je de gemiddelde persoon vraagt of obesitas de schuld is van de obees in kwestie, zegt die waarschijnlijk volmondig ja, of mompelt hij of zij dat het misschien ook iets met genen te maken kan hebben. Maar, laten we eerlijk zijn, degene die de genen de schuld geven, zijn ofwel zelf gedoemd met een hoog BMI, of heeft toevallig een beetje verstand van de aandoening.
Is obesitas de schuld van de genen? Niet helemaal. Obesitas valt een beetje te vergelijken met een grote blok die boven je hoofd hangt en vast is gemaakt met verschillende touwtjes. Ja, die blok hangt boven jouw hoofd en anderen hebben er geen last van, maar jij bent nog steeds degene die de touwtjes doorknipt en de blok op jouw hoofd laat vallen. Genen spelen een rol, maar belangrijker is je eigen voeding.
Het is dus toch de schuld van de obees! Ook niet helemaal waar. Herinner je die reclameborden met ongezonde voeding? We leven in een ongezonde maatschappij. Ongezond eten wordt gepromoot, terwijl gezonde voeding naar de achtergrond verdreven wordt. Op kinderzenders krijgen we continu reclame over allerlei zoetigheden. Ooit al eens reclame gezien van een pak wortelen? Een krop sla misschien? Een champignon? Broccoli? Bloemkool? Spruitjes - no way!
We worden zodanig neergeslagen met ongezonde voeding dat sommige mensen op den duurt niet eens meer weten wat gezond is. Kun je het hen kwalijk nemen? Coca-Cola Zero; geen suiker, dus gezond? Cornflakes, verrijkt met ijzer? Klinkt vrij gezond in mijn oren. Pasta, niets mis mee, toch? En in een appelcake zit toch ook fruit? Eén koekje kan bovendien geen kwaad, ofwel? Of twee koekjes, of drie? Het zijn kinderen; laat ze maar zoetigheid eten. Het zou pas zielig zijn als ze geen koekjes mochten eten, terwijl hun leeftijdsgenoten dat wel mogen. Maar mijn kind krijgt één keer per week toch een stuk fruit op school, dat is toch gezond? Brood, daar moeten we toch net veel van eten? En veel vlees, zodat mijn kind goed groeit. Een beetje boter is toch niet slecht? En choco tussen de boterhammen; Nutella beweert dat mijn kind dan zeker de dag doorkomt.
Ik heb er een nieuwe term voor bedacht: voedselverwarring. We weten soms gewoon niet meer wat gezond is en wat niet. We leven in een maatschappij waar gezond eten een heuse beproeving is geworden. En dan hebben we nog niet gesproken over de financiële aantrekkelijkheid van ongezonde voeding. Een friet bij de frituur heb ik voor een euro of drie, neem er wat vlees bij en we komen op vijf euro. Als ik mezelf uitsloof in de keuken met allerlei fancy ingrediënten, ben ik een uur van mijn tijd kwijt en daarbovenop misschien zelfs het dubbele van de centen.
Is obesitas de schuld van de obees? Ik vind dat het heel kort door de bocht is om te zeggen van wel. We groeien op in een bepaald milieu. Je zou bijna kunnen zeggen dat we in obesitas geboren worden. Een ouder en kind die beide morbide obees zijn? De schuld van de slechte genen? Of een slechte levensstijl? Waarschijnlijk een combinatie van beide.
Reacties (6)
All hail maya de bij groente en fruit bij de Lidl
6 jaar geledenObesitas is een beetje van jezelf en een beetje van de omgeving. Bij kinderen hebben ouders sowieso schuld. Wie ook schuld hebben zijn mensen die beweren dat ongezond eten goedkoop is. Mac en burgerking kosten veel meer dan een zelfgemaakte pasta met groenten of salade.