Zwart op wit

Ik heb vandaag iemand kaalgeschoren. Een jongen van negentien jaar oud. In eerste instantie zou je misschien denken dat hij een weddenschap heeft verloren, en misschien is dat ergens ook wel zo. Tenminste, ik denk dat de meeste mensen aan wie je het zou vragen erop wedden dat zij niet degene zullen zijn met kanker. Hij waarschijnlijk ook niet, maar toch heeft hij het. Acute leukemie.
Het is niet het enige wat ik als stagiaire op de afdeling heb gedaan. Maar misschien wel hetgeen dat de grootste indruk bij me heeft achtergelaten. Ik heb bloederige beenmergpuncties gezien, meerdere buizen bloed afgenomen via een in de ader geplaatste lijn, rondgelopen met zakjes bloed in koelers. Maar toch was dit het vreemdst voor me.
Hij zat op een krukje, een wit laken op de grond om het haar op te vangen. Zijn moeder stond met over elkaar geslagen armen toe te kijken hoe het dikke, zwarte haar van haar kind werd afgeschoren en plaatsmaakte voor een kaal hoofd.

Haar is belangrijk voor mensen, en tegelijk vanzelfsprekend. Mensen met een bos worden nou eenmaal als gezond gezien, en mensen zonder zien er volgens de meeste maar ziek uit.
Ik had een vriendin met alopecia, een auto-immuunziekte waardoor de haarzakjes worden aangevallen en uitvallen. Tijdens mijn verjaardag een paar jaar geleden had ze enkele meters te diep in het glaasje gekeken, wat erin resulteerde dat ze moest overgeven toen we eenmaal in de kroeg stonden. Ik werkte daar toen nog, en een collega kwam met grote ogen naar me toe. Of het wel goed ging met haar. Toen ik zei dat ze gewoon teveel had gedronken, keek ze me met een verdwaasde blik aan.
"Maar, het is toch ook niet slim om te drinken als je kanker hebt?"
Dat is in hoeverre mensen erover nadenken. Als je kaal bent, heb je kanker - vooral als het om een meisje gaat.

Nou hebben we het hier over een jongen, waardoor je zou kunnen denken dat het minder erg is. Maar ik denk niet dat het werkelijk om het haar zelf gaat, eigenlijk.
Toen hij binnenkwam, was er enkel een verdenking op leukemie. Hij had ergens nog stille hoop dat het goed zou komen, dat er niks aan de hand was. Maar als hij nu in de spiegel kijkt, ziet hij iemand zonder haar.
Ik keek naar de zwarte plukken haar op het witte laken. Het is nu zwart op wit. Hij heeft kanker.

• 1
• 2

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen