Universitaire druk
Vandaag was een dag vol zenuwen: na twee weken vol spanning zouden de examenpunten EINDELIJK online komen. Dit zou een column kunnen zijn waarin ik terugkeek op een semester waarin ik niet genoeg heb gedaan, waardoor ik een onvoldoende had. Maar dat is niet het geval; ik ben op al mijn vakken geslaagd. Ik zou gelukkig moeten zijn, maar dat geluk mist toch een beetje.
Ik zie mensen me al jaloers kijken en denken: ‘Wees blij dat je er voor alles door bent, jij strever!’ En ja, ik ben blij dat ik er voor alles door ben (ik kan nog dromen van een zomer zonder herexamens), maar ik ben ook teleurgesteld in mezelf. Mijn punten waren redelijk nipt (een 11, een 12, een 13 en een 17, maar dat was voor filosofie dus dat telt niet). Nog steeds zou ik genoeg reden moeten hebben om een gat in de lucht te springen, maar het feit blijft dat ik wéét dat ik het beter had kunnen doen.
Daarbij komt dat mijn vrienden geweldige scores hadden – minimaal 15 en eentje had zelfs een 20. Ik studeer ook nog eens geneeskunde en dat blijft altijd wel een competitie wereldje. Voordien had ik er niets van gemerkt, maar wanneer ik mensen hoor zeggen ‘ik had een 17 op celbio I, maar had eigenlijk beter gekund’, steekt het dat ik maar een 11 had. Bij andere richtingen zijn punten niet erg belangrijk; geslaagd is geslaagd. Maar bij geneeskunde bepalen je punten deels of je later al dan niet de specialisatie kunt doen die je altijd wilde doen. Ik begin de druk van het verder studeren te voelen en ik weet dat ik vanaf nu echt moet werken om mijn ‘achterstand’ in te halen.
Die druk wordt alleen maar groter, omdat ik opeens besef dat iedereen in mijn richting een half genie is. In mijn humaniora haalde ik altijd mooie punten, mijn klasgenoten zagen mij altijd als ‘de slimme’. Nu ben ik echter opeens iemand die helemaal beneden bengelt en, als ik niet meer ga studeren vanaf nu, beneden zal blijven bengelen.
Er is veel werk aan de winkel, ik heb me in mijn eerste semester mispakt, ik had moeite met het vinden van mijn eigen ritme. Er gebeurde zoveel om me heen dat ik moeite had om me te focussen op het belangrijkste: het studeren. Nu zou het beter moeten gaan en ik ben in ieder geval gemotiveerd om dit semester scores te behalen waar ik écht trots op kan zijn.
Hoe zit het bij jullie? Zijn jullie examens/tentamens een beetje meegevallen?
Reacties (3)
Met de titel had je me al te pakken. I feel you, maar hopelijk heb je nu mee het ritme en zo beet
6 jaar geledenZeker jouw studie is het wel begrijpelijk dat er heel veel competiviteit is rond resultaten.. maar ik zou het wel zo bekijken: je hebt liggen sukkelen, veel moeten zoeken naar hoe nou net te studeren, planning, de beste manier om leerstof te verwerken. De ene is er zo mee weg, en bij de ander kan dat ja-ren duren, maar jij hebt het na een semester wel door. Ondanks dat je veel moeilijkheden had, ben je wel voor alles geslaagd! (En meer dan gewoon een 10), dat is wel echt iets om trots te zijn. Probeer je momenteel niet teveel te vergelijken met je klasgenoten die mogelijks na een week al doorhadden hoe net te studeren. Plaats je punten tegenover wat je hebt gedaan om ze te krijgen/verdienen. Het zijn misschien niet de punten die je wil, maar ondanks al die moeilijkheden is op alles geslaagd zijn zeker niet slecht.. ik wens je veel goede moed dit semester, maar vergeet niet, als je nu wél jouw studiemethode in handen hebt, is de kans zeer groots dat jij hen in juni aftroeft! Je bent nog zeker niet uit de running, er komen nog heel wat vakken aan en dat jij hebt liggen sukkelen, maar toch slaagt voor alles, zegt heel wat over jouw capaciteiten. Veel succes! (:
6 jaar geledenAh, ik herken 'm! Ik heb ook al gehoord "als je die master wilt, moet je echt beter je best gaan doen met dit", terwijl al mijn punten gewoon binnen zijn. Maar toch er harder aan moeten trekken en je er slecht over voelen dat het 'maar dit' is.
6 jaar geleden