Afgelopen december heb ik 'gesolliciteerd' naar een plekje bij het Anne Frank jongerenteam. Met succes, want ik ben 1 van de jongeren die is uitgekozen voor het Anne Frank Jongerenteam 2017. Het jongerenteam zet zich in om het verhaal van Anne te verspreiden en aandacht te vragen voor discriminatie. In een aantal bijeenkomsten zijn we ingegaan op het verhaal van Anne, hebben we het Anne Frank huis, het Joods Historisch museum en de Joodse schouwburg gezocht. Vervolgens hebben we de stap naar het heden gemaakt en hebben we geleerd over de discriminatie van vandaag de dag. Hierdoor heb ik me ook wat verdiept in de tweede wereldoorlog en ben ik zoveel mooie verhalen tegengekomen die eigenlijk veel minder bekend zijn en daar gaat deze column over.

Het eerste voorbeeld is waar mijn nieuwe username vandaan komt. Kroliki betekent Konijn in het Pools. In het Duitse concentratie kamp Ravensbrück zijn tijdens de tweede wereldoorlog verschrikkelijke 'medische' experimenten uitgevoerd op een groep vrouwen. Ze waren proefkonijnen, Kroliki. Voor mij en voor vele anderen zijn die vrouwen het bewijs geweest van de wreedheid van Nazi Duitsland. En toch weten eigenlijk zo weinig mensen dat dit gebeurd is.

Een ander voorbeeld is het verhaal van een Joodse vrouw die in 1942 in Nederland is geboren. Moet je bedenken, onderduiken met een baby. Deze vrouw heeft uiteindelijk het geluk gehad dat een Nederlands stel haar in huis heeft genomen en heeft gedaan alsof het hun eigen kind was. Haar ouders en broertje zijn overleden in een concentratiekamp en het heeft jaren geduurd voordat zij dit wist. Er werd niet over gesproken, maar ze is zeker niet de enige. Deze vrouw vertelde haar verhaal tijdens de eerste bijeenkomst van het Anne Frank jongerenteam en dit heeft mij ontzettend geraakt,

Iedereen weet wel dat Hitler af wou van de Joden en de meeste weten ook wel dat ook de zigeuners en homoseksuelen werden vervolgd. Maar wat volgens mij veel mensen niet weten is dat er nog een groep is die niet in Hitlers plaatje van de perfecte wereld paste. De gehandicapten. Ook deze groep werd al snel vervolgd. Bijzonder is dat er nu een toneelgroep, bestaande uit gehandicapte toneelspelers, bezig is met een toneelstukken over deze 'vergeten kinderen.'

Als laatste denk ik aan de vele vrouwen die de taken van de mannen overnamen. Vrouwen die gingen werken, maar ook de vrouwelijke piloten die vliegtuigen heen en weer vlogen voor reparaties zodat de mannen er mee naar het front konden. De vele dappere vrouwen die voor het verzet hebbben gewerkt en de vrouwen die hun gezin hebben beschermd.

Ik noem nu 4 groepen, maar er zijn er natuurlijk nog veel meer en ik ken ze ook niet allemaal, maar ik vind het wel belangrijk om er bij stil te staan. Dus op 4 mei ben ik ook voor de bijzondere mensen een momentje stil, doen jullie met mij mee?

Reacties (2)

  • Sempre

    Wauw, ik vind dit soort dingen altijd erg heftig om te horen. Ik lees best vaak boeken over de WOII maar echt een voorstelling erbij maken blijft lastig. Mooi dat jij je voor deze verloren verhalen inzet. En ja, ik ben ook een momentje stil op 4 mei. (:

    7 jaar geleden
  • Spunlay

    Ja, het is afschuwelijk wat er is gebeurd, maar het is meer dan 70 jaar geleden, en ik kijk dan liever naar de toekomst. Sterker nog, ik vergeet de herdenking altijd...

    7 jaar geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen