De eenzame student
Disclaimer: dit is allemaal een tikkeltje aangedikt/overdreven! Wilde het gewoon even van me afschrijven.
“Ja, oud en nieuw was echt geweldig! Ik heb met zes jongens gezoend en ik was de hele avond zo stomdronken dat ik drie keer moest kotsen. Ik kan me er niet heel veel meer van herinneren.”
Dat was wat een klasgenoot zei. De rest stond er omheen en lachte mee. Wat grappig dat je zoveel dronk dat je moest kotsen. Wat cool van je dat je met heel veel jongens hebt gezoend. Wow. Typisch studentenleven hè, veel te ver gaan en er keihard om lachen!
En op de een of andere manier heb ik daar moeite mee. Als ze zoiets zegt, vind ik het vreemd. Zoent ze echt met iedereen omdat ze dat wil, of omdat ze onzeker is en het gevoel wil hebben dat ze iets waard is? Vindt ze dat kotsen echt zo stoer, of vindt ze het heel gênant en probeert ze het goed te praten?
Ik weet het niet. Maar dat typische studentenleven, dat is niks voor mij. Ik voel me zelfs best wel gespannen als ik met een paar studiegenoten naar een café ga, omdat ik bang ben dat iedereen hartstikke veel gaat drinken. Ik ben namelijk nog nooit ergens met mensen geweest die met mate dronken; het was altijd zoveel dat ze liepen te kotsen, of ze dronken helemaal niks. Geen goede ervaring mee, dus.
Dan vraag ik me af of ik de enige ben. Ben ik de enige die zich regelmatig best wel alleen voelt, ook al hoor je als student tientallen vrienden te hebben? Ben ik de enige die liever niet drinkt, ook al hoor je als student regelmatig flink aangeschoten te zijn? Vast niet.
Op zich maakt het niet zoveel uit dat ik niet vaak uitga en ook geen sociale vlinder ben. Maar toch trek ik het me aan. Regelmatig. Vooral als ik in het weekend in mijn eentje thuis zit en vrijdagavond op de bank hang. Dan kan ik me best wel eenzaam voelen. Want dit is toch juist de periode van je leven waarin je ieder weekend feestjes af moet gaan? Waarin je je beste vriendinnen ontmoet die bij je blijven voor de rest van je leven?
Het nare is dat ik mijn vriendinnen van mijn middelbare school amper meer zie. Mijn klasgenoten op de universiteit zie ik niet echt als vriendinnen omdat ik hen naast school ook niet vaak zie. Dan blijven er welgeteld twee mensen over waar ik het regelmatig hartstikke gezellig mee heb. Ja. Ouch. Pijnlijk. Zou ik de enige zijn die dit eenzame gevoel wel eens heeft, zou ik de enige zijn die hier best wel mee kan zitten?
Ik weet het niet. Maar, als jij binnenkort gaat studeren en je bang bent dat het typische studentenleven niet bij je past; weet dat je niet de enige bent. En het feit dat je eventjes wat minder vriendinnen hebt, verandert echt wel als je op kamers gaat, zoals ik binnenkort. Hopelijk. Anders weet ik het ook niet meer.
Reacties (6)
Dit heb je heel mooi omschreven! Ik weet zeker dat je echt niet de enige bent, die zich zo voelt. Zo begrijp ik die mensen die zich lam zuipen, alles onder kotsen en met Jan en alleman zoenen ook totaal niet. Gelukkig zijn er op mijn studie genoeg mensen als ik, die niet zo zijn. Ik hoop voor je dat jij snel ook die mensen vindt! (bloos)
7 jaar geleden