Ik kies er voor
Degenen die me kennen, weten dat ik een bezige bij ben en het ook niet anders zou willen. Je kan jezelf soms niet voorstellen hoe druk ik het heb en dan krijg ik steeds de vraag hoe ik alles zo kan combineren, voltijds werk, bestuurslid en lesgever op de kajakclub, moderator op Quizlet,… Wel, het is eerlijk gezegd ook moeilijk te combineren. Maar het is een levenswijze en praktisch niet meer dan goed inplannen. Deze manier van leven is blijkbaar niet voor iedereen weggelegd, maar ergens geloof ik dat niet helemaal.
Onlangs zag ik de zin ‘werkdruk bestaat niet’ voorbij flitsen. Ik weet niet in welke context het was, maar het is me in ieder geval bij gebleven. Ik denk dat ik het wel eens ben met die stelling. Werkdruk bestaat inderdaad niet want werkdruk is niet meer dan de opdrachten die jij jezelf opgeeft. Vind je jouw werkdruk te hoog? Waarom dan? Heb je misschien teveel hooi op jouw vork genomen? Want in theorie kan het niet anders. Wanneer je opdrachten op jezelf neemt, dan kies je er zelf voor. Dus je kan stop/nee zeggen wanneer je wil en het jezelf dus zo moeilijk of makkelijk maken zoals je zelf wil. Je moet leren nee en stop zeggen. Het excuus dat het ‘moet’ van school of werk, is ook een slecht excuus. Jijzelf hebt gekozen voor die richting of die job, dus had je minder of andere opdrachten, dan had je voor iets anders moeten kiezen dat eigenlijk beter bij jou past. Heb je niet zelf voor deze opleiding of job gekozen, dan mag je niet naar degenen wijzen die dit voor jou hebben gekozen. Het blijft aan jouzelf om jouw eigen leven te leiden en dus zelf te kiezen welk pad je wil bewandelen. Het is aan jou om te zeggen: “nee, dit wil ik niet.”
Ik denk dat bovenstaande zaken enkele gedachtegangen zijn die je moet hebben om een druk leven gecontroleerd te kunnen leiden. Ik kies er gewoonweg voor om een druk leven te leven. Niemand anders draagt daar schuld toe bij want ik kan makkelijk nee zeggen en aan mezelf denken. Ik maak het ook op tijd bespreekbaar dat ik er geen extra opdrachten er meer bij kan hebben, op een assertieve manier. Op deze manier kan je de schuld ook niet op anderen steken en dus jouw eigen verantwoordelijkheid opnemen. Als je met zo’n mentaliteit door het leven wandelt, ervaar je geen werkdruk. Op zich moet je jezelf dan alleen nog trainen in het plannen van je leven.
Tenminste; deze dingen werken voor mij en ik ben er redelijk zeker van dat als bij anderen dit even heeft kunnen bezinken dat er genoeg mensen zullen zijn die ook tot deze conclusie komen. Het is voornamelijk afstappen van het ‘moeten’ en dit werkwoord vervangen door ‘ik kies er voor’. Je moet het echt eens proberen.
Ik vind het heerlijk dat ik zoveel controle heb over mijn leven. Hoe ervaren jullie dit?
Reacties (3)
Ik denk dat je gelijk hebt.
8 jaar geledenAlleen heb ik op het moment weinig te kiezen.
Ik heb wel bedenkingen bij deze tekst. Als je van bijstand leeft, is het een heel andere situatie: dan moet je naar school gaan én goede punten halen, daarnaast nog studentenwerk, je huishouden en een berg administratie. Dat moet dan allemaal, want anders heb je geen inkomen. Het is dan niet mogelijk om iets te laten vallen, tenzij je nog meer energie moet gebruiken om te onderhandelen over mildere voorwaarden wat in deze politieke tijden niet aan te raden is.
8 jaar geledenVerder zijn er ook mensen die minder energie hebben door bijvoorbeeld chronisch vermoeidheidssyndroom of fibromyalgie. Die mensen kunnen nu eenmaal niet zo veel als anderen en voor hen is het moeilijk want het "moet" omdat andere mensen dat verwachten, omdat het 'normaal' is binnen onze samenleving. Het wat rustiger aan doen, wil zeggen dat je bestempeld wordt als "profiteur", en dat heeft veel sociale gevolgen.
Daarnaast zijn er ook nog mensen die meer energie nodig hebben voor dagdagelijkse dingen zoals iemand met autisme of een fysieke beperking. Zij kunnen misschien wel heel veel doen, maar alles vraagt meer tijd omdat ze meer hindernissen ondervinden. Voor hen is het ook niet makkelijk om alles te doen wat anderen verwachten en wat 'normaal' is in onze samenleving, want ze hebben meer tijd nodig waardoor het niet lukt om even veel dingen te doen als andere mensen.
Uit ervaring kan ik zeggen dat het vervelend is wanneer je niet 'gewoon' 4 uur les kunt volgen, thuis komen, koken, eten en afwassen , én dan nog eens een taak maken voor school. Die taak maken lukt mij niet, terwijl dat voor andere studenten heel normaal is. Soms is het zelfs moeilijk om mijn afwas de dag zelf te doen, of moet ik kiezen tussen die dag afwassen of douchen want voor beide heb ik te weinig energie.
Het is dan wel heel makkelijk om te spreken over de keuze voor werkdruk. Wat als de werkdruk van het normale, dagdagelijkse leven al te zwaar is? Ga je echt iemand vragen om voor jou te koken wanneer je niet werkt of studeert omdat dat te zwaar is? Zou je iemand vinden die je niet veroordeelt wanneer je dat vraagt? Hoeveel mensen zouden je een 'profiteur' noemen? Hoeveel mensen zouden begrijpen dat de werkdruk die jij ervaart in je dagelijkse leven groter is dan de werkdruk die zij zouden ervaren?
Het blijft voor mij ook een uitdaging om alles te combineren en bizar genoeg lukt het nog steeds want er komt steeds meer bij. Andere mensen begrijpen het niet wanneer ik zeg problemen te hebben om mijn dagen te plannen en de puzzel te maken tussen energie opladen en energie gebruiken, want dan zeggen ze: "Maar jij doet toch niet zo veel?" Het is waar dat ik minder doe dan hen, maar wil dat dan ook zeggen dat ik op het einde van de dag meer energie over heb?
Ik kan het wel eens zijn met deze column. Omdat ik te veel stress en "werkdruk" voel bij mijn huidige studie, kies ik ervoor om komend academisch jaar een andere studie te gaan doen. En ik hoop dat ik dan iets meer ontspannen door het leven kan.
8 jaar geleden