Gsm vergeten
Tegenwoordig valt de gsm, vooral de smartphone, niet meer weg te slagen uit onze maatschappij. Eender wie en eender waar moet iedereen bereikbaar kunnen zijn. Via telefoon, via sms, maar ook via Facebook, Messenger, WhatsApp, Snapchat,… De gsm heeft menig levens overgenomen. Het wordt ook al meteen een ‘first world problem’ als onze smarthpone niet meer de nieuwste is of een seconde trager werkt dan in het begin.
Ikzelf ben ook schuldig. Ik heb misschien niet zoveel apps op mijn gsm staan, sommige weer ik ook bewust zoals Snapchat, Tinder,…, maar toch kan ik me geen leven meer inbeelden zonder mijn smartphone. Ik heb geen behoefte meer aan een gsm uit het stenen tijdperk, a.k.a. de Nokia 3310. Ik vind over het internet chatten veel gemakkelijker dan sms’n, maar dat laat niet weg dat ik nog veel sms en bel. Ik denk dat ik ook nog ergens in een ‘fase’ tussenin zit. Ik kom nog uit de nineties en nillies waar het al super vooruitstrevend was als je een dikke bak met even grote bak als scherm, lees Windows 95, thuis had en voor je plechtige communie (12 jaar) een simpele Nokia-gsm kreeg om naar huis te kunnen bellen indien er iets zou gebeuren op de terugweg van school. Toen was sms’en nog geen hype, een aantal jaren later was MSN dan weer helemaal in. Maar goed, ik ben aan het afdwalen. Als ik naar mijn nichtjes kijk die 5 jaar (en meer) jonger zijn dan mij, dan zijn die volop opgegroeid in een digitaal tijdperk. Die zijn totaal niet meer weg te slaan van hun smartphone, of in hun geval Iphone. Er zit een enorm groot verschil op wanneer ik mijn gsm thuis vergeet of wanneer zij die vergeten (als ze die überhaupt als zouden vergeten aangezien die vastgelijmd is aan hun handen). Volgens mij is dat pure stress als zij die zouden vergeten. (Maar ik wil niemand over dezelfde kam scheren want niet iedereen is extreem.)
Ik vergeet de mijne regelmatig en dan heb ik meer iets van “Meh, pech”. Iedere keer ik mijn gsm weer vergeet mee te nemen naar het werk, begin ik dan te denken aan de jongeren (maar ook volwassenen en ouderen) waarbij hun gsm met permanente lijm is vastgekleefd aan hun handen. Wat zou er door hen heen gaan? In welke graad van ‘first world problem’ bevinden zij zich? Ik vind het altijd wel leuk om over na te denken, eigenlijk over first world problems in het algemeen. Het is eens iets anders dan de verhalen die ik op het werk hoor.
Is jouw gsm soms aan jouw handen vastgelijmd? Welke first world problems ervaar jij het meest?
Reacties (8)
Momenteel ben ik alleen verslaafd aan Q.
8 jaar geledenBij mij valt t nog mee. Ik vindt het vooral erg als ik geen muziek kan luisteren. Ja ik heb mn telefoon altijd bij me maar mijn telefoon is mn agenda/pc/telefoonboek/routeplanner/mp3 ec bij elkaar. Als ik alleen zit in de trein(ofzo) zit ik wel te chatten of stuur ik mn collega een berichtje dat ik iets later ben maar als ik met iemand anders ben, ben ik gezellig aan t kletsen. Mn telefoon is belangrijk voor maar vooral omdat ik voor heel veel redenen gebruik
8 jaar geledenIk kan ook niet zonder mijn smartphone, maar dat heeft een andere reden. Ik heb autisme en mijn smartphone is mijn hulpmiddel. Zoals een blinde ene blindegeleidehond heeft. Dus ik kan wel zonder, maar dat geeft enorm veel stress en angst. Ik gebruik mijn smartphone als houvast, zodat ik mijn mails kan nalezen, of mijn agenda of lessenrooster kan bekijken, of opzoeken welke trein ik moet nemen, of onverwacht de weg kan opzoeken... Dus niet voor sociale media of games, want daar kan ik gerust zonder. Ik heb lang zonder smartphone geweest, maar nu kan ik niet meer zonder omdat het ervoor zorgt dat ik veel meer ontspannen naar buiten kan gaan en de veiligheid heb dat als er iets veranderd is, dat ik nu een oplossing kan zoeken in de plaats van te panikeren of overprikkeld te raken.
8 jaar geledenHet gaat best nog bij mij.. Messenger, What's App gebruik ik vooral om te sturen met vrienden, dit is gratis dus kost het ook veel minder om te praten met hen.. Ik kan me niet voorstellen hoeveel mijn telefoonrekening zou zijn zonder M/what'sapp :'D De nieuwste gsm is ook niet zo belangrijk om eerlijk te zijn en om er heel veel geld aan uit te geven, is ook wat belachelijk - naar mijn mening dan toch.
8 jaar geledenKleinere kinderen met een iPhone is ook niet echt nodig, eerlijk gezegd. Wat doen ze er zelfs op? Vanaf je naar het middelbaar gaat, is het wel gemakkelijker als je eens een platte band of zo hebt, maar onder die leeftijd is het niet echt heel nodig lijkt me.
Ik moet wel toegeven dat ik op een feestje ook heel de avond op mijn gsm bezig was.. Maar dat komt dan vooral door mijn sociale angst en eerst probeer je een paar uur zo je in een gesprek te mengen, maar als dat maar niet lukt.. Tja dan ga je gemakkelijker even sms'n naar een vriend(in) om je wat comfortabeler te voelen. Al komt dat misschien grof of ongeïnteresseerd over. Zo kan het lijken alsof je verslaafd aan je gsm bent, terwijl ik heus uren of dagen zonder kan. Maar ik snap je standpunt wel compleet, tegenwoordig zijn we er misschien nét allemaal teveel mee bezig.. (:
Ik ben waarschijnlijk ouderwets, maar ik heb weinig met gsm's. Ik was op school altijd de enige die wel eens vaker zonder gsm was gekomen en ik was ook altijd degene die je nooit zag sms'en tijdens de lessen of in de pauze. Mijn gsm gebruik ik alleen bij hoogstnoodzakelijke dingen, alleen whatsapp gebruik ik weleens vaker om verder contact te kunnen hebben met vrienden, maar daar blijft het bij. Zolang een gsm kan bellen en sms'en ben ik blij genoeg, ik heb al die aparte appjes niet nodig en ik geef ook nooit veel geld uit aan een smartphone.
8 jaar geleden