Examenstress enzo.
Hoe in hemelsnaam is het mogelijk dat ik nu al in de stress schiet als ik denk aan mijn examens?! Vertel mij dat eens. Het is nog maar vier maanden tot de eindexamens. Dat lijkt ontzettend veel tijd, maar alle druk van de docenten die ik in de afgelopen jaren langs me heen heb laten gaan, komt nu in een keer op mij. Probeer het te zien als een stoeptegel die een kevertje verplettert. Zo drukt dus de examenstress nu al op mij. Ik weet nu al bijna zeker dat het tijdens de examenweken een huis op een miertje gaat zijn en dan heb ik het niet over een slakkenhuis.
Normaal ben ik niet iemand die zijn tijd ‘verdoet’ aan schoolwerk. Natuurlijk leer ik wel het nodige en maak ik braaf mijn huiswerk, maar ik ben niet iemand die panisch is om huiswerk te maken, zoals een aantal klasgenoten van mij. Neem nu als een voorbeeld: Ik heb morgen om 10u een herkansing van een proefwerk waar ik een vijf voor gehaald heb. En wat zit ik te doen? Juist, goed geraden. Ik schrijf nu deze column. Maar denk je nu werkelijk dat er een schuldgevoel in mij opkomt omdat ik meer aan mijn scheikunde moet leren? Nee, echt niet.
En toch krijg ik het klaar om het Spaans benauwd te krijgen als ik alleen al hoor wanneer de uitslag van de examens bekend wordt gemaakt. Naar mijn mening wordt er een te grote waarde gehangen aan het examen. In drie jaar tijd (op VWO, twee jaar op HAVO en VMBO) werken we ons in het zweet om het maar vijftig procent te laten uitmaken van je examenlijst. Het andere deel is alleen je examen. Wat nu als je een slechte dag hebt? Pech gehad. Wat nu als je de buikgriep of iets krijgt? Jammer dan.
Er ligt gewoon zoveel verantwoordelijkheid tijdens die drie weken waarin de examens gehouden worden. We hebben geleerd om met verantwoordelijkheden om te gaan, maar zoveel verantwoordelijkheid is te veel voor een leerling van deze leeftijd.
Daarnaast is er ook nog eens de stress voor de vervolgopleiding. Wat nu als ik eens gewoon biologie leuk kon vinden, dan was het een nog een stukje rustiger. Maar uiteraard vind ik weer die studie leuk die iedereen leuk vindt: geneeskunde. Ook hiervoor moeten een hele hoop dingen gebeuren. Ik moet naast mijn examens, ook nog eens leren voor een toelatingsexamen. En pas als de uitslag van de eindexamens binnen zijn, krijgen we te horen of we geplaatst zijn of niet. Wat een stress, wat een zenuwen. Als ik dat maar overleef.
Dames en Heren, geloof me, een eindexamenjaar is absoluut geen pretje. Diegene die dit jaar examen doen, wens ik dan ook ontzettend veel succes!
Reacties (7)
Nu ik dit lees heb ik alweer kippenvel, zodra een leraar ook maar íets uitlegt over de examens krijg ik buikpijn en als ik denk aan het moment waarop ik gebeld kan worden krijg ik al zweethandjes, ik type dit met een zenuwachtig gevoel. Kun je je voorstellen hoe het straks is... Jij ook succes!
1 decennium geledenIk heb pas over 2,5 jaar mijn eind examen en kijk er nu al tegen op. Ik wou vroeger altijd arts worden, dat wist ik zeker. Maar nu wil Ik eigenlijk geen arts meer worden. Ik vind het zo lastig om naar iets toe te werken terwijl ik nog niet weet wat dat iets zal zijn.
1 decennium geledenEr was ons zo veel beloofd: een rustig jaar, met superveel uitstapjes. Ik heb geen idee waar het naartoe, ik moet zowaar werken, iets dat ik niet bepaald gewend ben. Onze school heeft nog een leuk extraatje: een eindwerk, af te werken tegen april, dat is nog een extra leuke reden om in de stress te schieten
1 decennium geledenVervolgopleidingen zijn voor iedereen een bitch, ik heb geen flauw idee wat ik ga doen, ik ben best wel jaloers op vastberaden mensen met hun keuze voor zich. Ik wens je heel veel succes, want dat ingangsexamen is niet eerlijk, ik ben aan de voorbereiding begonnen, maar ik ga het uiteindelijk niet doen.
Het komt wel goed, ik vraag me gewoon af op welke manier.
Ik heb vorig jaar examen gedaan, havo, zit nu in vwo 5. Er wordt inderdaad zó veel druk op gelegd. Het is een momentopname. Als je even één ding niet weet, weg is je diploma..
1 decennium geledenZwijg me van examens -.-'
1 decennium geledenMomenteel zit ik zelf in m'n eerste jaar hoger onderwijs en wat wilt dat zeggen? Juist ja, januari is examenmaand.
Morgen heb ik de laatste van 7. Ik hoor je nu al zeggen: 1 maand en 7 examens, waarom dan zo zeuren erover? Zo erg is dat toch niet? Nou, dat is het dus zeer zeker wel. Je moet weten dat we al van voor kerst en nieuw bezig zijn met blokken en de pakken snel meer dan 200 bladzijden groot zijn (heb er iets van 260 moeten leren voor vandaag) en ik kan je verzekeren, blokken tijdens de feestdagen is alles behalve leuk.
Ik weet nu al dat ik tweede zittijd ga hebben voor zeker 3 vakken van m'n eerste semester en dan komt volgend semester ook nog langs voor de zomervakantie. Het is niet dat ik een slechte student ben, maar ik schiet ook vreselijk in de paniek als het examens zijn, vergeet de helft en laat dat nu net altijd die helft zijn die de leerkrachten vragen.
Examens zijn nooit een pretje eigenlijk en als je dan thuis komt vragen je ouders steevast hoe je het gedaan hebt. Vandaag was dus een puur blokvak voor mij, iets waar ik echt niet goed in ben. Ik kan geen boek open slaan en dat even doodleuk vanbuiten leren. M'n brein werkt nu eenmaal zo niet ben ik bang.
Krijg ik dus naar m'n hoofd aan tafel (van mn vader): als je dat weet dat je niet vanbuiten kan blokken, dan was je er beter gewoon niet aan begonnen.
Tot zover motivatie dus. Heeft je echt heel veel moed om terug naar boven te gaan en te studeren voor je laatste examen en dan nog van een vak waarvoor je in het middelbaar met de regelmaat van de klok maar net voor slaagde.
Toch: succes aan allen met examens, nu en die die nog moeten komen.