Ge-je en ge-jij
Hoe vaak horen we wel niet: ‘Zeg maar “jij” tegen mij?’ Iedereen zegt het tegenwoordig. Het is normaal geworden om je en jij tegen iedereen te zeggen. Ik heb geen idee wanneer precies, maar ergens rond de jaren ‘80/’90 is het begonnen. Mensen begonnen zich steeds meer gelijk te stellen aan elkaar. Steeds meer werd er van elkaar getolereerd en een bepaalde houding verdween of werd verdreven.
Ergens snap ik wel waar het vandaan komt, maar ik vind het nu te ver gaan. Van de vriend van mijn nicht die mijn oma met de voornaam aanspreekt tot reclamefolders die in een paar jaar zijn overgegaan van ‘u’ naar ‘jij’. Dat is vrij normaal, klinkt het dan van de jeugd, ik doe dat ook. Ik voel me anders zo oud, klinkt het van de ouderen. Maar met het veranderen van u in jij, valt er een onzichtbare barrière weg. Mensen benaderen elkaar vrijer, zonder grenzen. Steeds meer worden privéonderwerpen besproken met ‘vreemden’. Het is tegenwoordig normaal dat men elkaar met de voornaam aanspreekt, vooral de jeugd tegenover de ouderen.
Het ergste hieraan vind ik dat het laatste greintje respect voor de medemens verdwijnt met deze verandering. Het is toch normaal dat je jezelf thuis maakt in iemand anders’ huis zonder diegene van wie het huis is het initiatief te laten nemen? Iedereen tolereert alles van elkaar waardoor sociale controle is wegvalt.
Wat als je iemand ziet inbreken of iemand anders in elkaar ziet rammen? Oudere mensen durven heden ten dagen niet meer op de ‘daders’ af te gaan, bang om zelf in elkaar geramd te worden. Vroeger waren de jongeren bang van de ouderen, bang om een pak slaag te krijgen als ze iets verkeerd deden. Nu is het abnormaal is een ouder een kind een opvoedende tik geeft. In ernstige gevallen noemt men het mishandeling, terwijl het vroeger vrij normaal was dat kinderen gestraft werden en een goed pak slaag krijgen.
Kinderen hebben nauwelijks meer respect voor hun ouders, omdat ouders de kinderen hun laten aanspreken met je en jij. Kinderen lappen makkelijker de regels aan de laars en gaan makkelijker tegen de ouders in, het zijn toch maar de ouders. Ouders hebben geen gezag meer en het kind krijgt het vrij spel. Kijk maar eens in de klas hoe de leraar geen gezag kan houden, kijk maar eens hoe kinderen het normaal vinden om te spijbelen of hun huiswerk niet te maken en let er maar eens op hoe makkelijk ze omgaan met strafwerk. De leraar kan de kinderen niets meer maken.
Naar mijn idee is de hele samenleving verandert en verslechtert door de komst van één, klein zinnetje; zeg maar jij. Hoe vaak moeten dingen niet hufterproof herbouwt worden of hoe vaak zijn ouderen wel niet bang om de straat op te gaan? Door het verdwijnen van een bepaalde afstand en respect tussen mensen, vinden jongeren en een groot deel van de volwassenen het normaal dat alles van iedereen wordt beschouwd. Grenzen bestaan niet meer en fatsoen lijkt niet meer te bestaan, al helemaal niet in West-Europa, en daarmee loopt naar mijn mening Nederland nog het meest voorop. Vinden jullie het dan gek dat ik me schaam als ik op vakantie een landgenoot tegenkom?
Reacties (12)
Ben ik het opzich wel mee eens, mensen worden onbeschofter, maar mijn ouders spreek ik niet met 'u' aan. Vreemden/ouderen/docenten wel, terwijl ik tegen volwassenen die ik goed ken dan weer 'je' zeg.
1 decennium geledenMaar in het Engels doen ze dat eigelijk al, he(; Daar is iedereen 'you'. (Uiteraard niet uit opkomende onbeleefdheid, maar ze trekken geen verschil tussen mensen.)
Ik heb geleerd dat ik 'u' moet zeggen tegen vreemden en ouder mensen maar tegen mijn familie zeg ik gewoon 'jij'
1 decennium geledenBen het eens met ILiveTodance (:
1 decennium geledenIk vind wel dat jongeren vreemden nog steeds met 'u' moeten benaderen, maar ik denk niet dat, omdat kinderen hun ouders 'je' noemen, de regels aan de laars worden gelapt of iets. Ik zeg ook altijd 'je' tegen mijn ouders, en ik ben ook geen probleemkind.
Ik zeg altijd 'u' tegen vreemden, maar ik vind het heel normaal om je ouders en andere familieleden 'je' te noemen.
Ik ben het gedeeltelijk wel met je eens, behalve over dat gedeelte dat het respect voor de medemens verdwijnt. Als iemand begint met een ouder persoon "u" te noemen, en die persoon wil "jij" genoemd worden, dan is dat een eigen keuze en dan gaat de jongere persoon echt niet denken: "O, ik mag jij zeggen. Nu heb ik geen respect meer."
1 decennium geledenIk zeg zelf liever u, tegen volwassenen en oudere.
1 decennium geledenDat is mij aangeleerd.