Er om vragen...
Ik heb een 'vriend', laten we hem even R noemen voor het gemak, zodat ik niet ga veralgemenen...
Hij heeft amper vrienden en wordt door iedereen uitgelachen of gehaat, iedereen weet in de negatieve zin wie hij is. Vroeger vond ik dit enorm zielig voor hem, maar toen hij zich aan me vast begon te klampen, snapte ik wat het probleem was.(Behalve dat hij niet genoeg douchet en niet weet wat deodorant is...)
Ik ben altijd de persoon geweest die aan de zijkant van een groep stond, alleen of met andere mensen die niet compleet geaccepteerd werden. De meeste van deze mensen waren eigenlijk heel gezellig, dus ik was erg tegen uitsluiten en niet bij de groep horen.
Begrijp me niet verkeerd, dit is nog steeds mijn mening, maar ik begin echt te vinden dat sommige mensen er om vragen.
Deze jongen is soms vreselijk vervelend, maar daar moet je een beetje tegen kunnen, ten minste dat ik wat ik altijd vond dat de groep moest doen, mijn mening begint te veranderen. Hij is redelijk erg, voor de meeste mensen die niet geaccepteerd worden geldt dit waarschijnlijk niet, dat weet ik, maar dit geval gaat er gewoon over.
R ontmoette nieuwe mensen, dezelfde personen heb ik vandaag ontmoet, wanneer R aan bod kwam in de conversatie, zag ik meteen de afkeer. Eerst vond ik het grof, maar ik heb ondertussen ook iets tegen hem gekregen, omdat hij zich opeens aan me opdrong, maar deze mensen kenden hem amper!
Een vriendin van me heeft dan uitgelegd hoe het kwam, want eerst was ik er niet echt mee opgezet, hoewel ik zelf niet veel beter was... Ze vertelde me over zijn imitaties van door de geschiedenis erg gehate figuren, vooral Hitler. Hier werd ik al woedend, dat zijn dingen waar je voorzichtig over bent, dingen waar je zeker niet mee lacht! Het werd nog erger toen ze verder praatte, blijkbaar heeft hij ook zijn haat wegens holebi's betuigd en ermee gelachen. Dit was zijn voorstelling tegenover nieuwe mensen!
Niet geaccepteerd worden is iets vreselijks, maar nu begrijp ik waarom het met hem gebeurd is, zelf ik, de eeuwige outsider, ben het vreslijk beu! Ik vind het nog steeds vreselijk voor de mensen die er niets aan kunnen doen, maar ik kan geen medelijden hebben met R, het lukt me niet. Hij mag zich nog zo slecht voelen hierdoor, hij vroeg er zelf om!
Kennen jullie ook van die mensen die zo onuitstaanbaar zijn?
Reacties (14)
Sorry maar ik moest dit even kwijt, sla deze reactie vooral over...
1 decennium geledenIk had precies hetzelfde:
in de eerste kwam ik in een totaal nieuwe klas, ik ging meteen naast het meisje(we noemen haar e) zitten wat een beetje buiten de groep viel. Simpelweg omdat ik niemand buitensluit alleen om de eerste indruk. Het ging goed, ze was geweldig aardig en grappig. In die tijd had ik weining contact met andere vrienden, zonder dat ik het in de gaten had. In de zomervkcantie ontmoette ik een nieuw meisje(we noemen haar j), leek veel op mij en ik kon het goed met haar vinden. Grote bek, maar heeft wel respect voor anderen (zolang het wederzijds is)
Na de zomervakantie was ik enorm happy, e zat weer bij me in de klas, en j kwam naar dezelfde school. Ideaal zou je zeggen. Na de eerste week kwam j vaker bij ons zitten, e maakte er (nog) geen probleem van. Er verstreken een paar weken. Ik bleef een heel weekend bij weer een andere vriendin slapen. Prima zou je zeggen... Na het weekend vertelde j, e en ik elkaar wat we hadden gedaan. e reageerde enorm bot en terughoudend. Zelf had ik niets in de gaten, omdat ik het simpelweg gewend was. Toen e even naar de wc was, sprak j over het voorval. Ik gaf toe dat ik niets gemerkt had, en sprak met mezelf af om erop te letten. Het viel me op dat e eigenlijk altijd bot op mijn verhalen met andere mensen reageerde. Ze reageerde blij wanneer ik op een woensdag zij dat ik de hele dinsdag alleen op de bank had gehangen.
Ik begon me steeds meer te ergeren, niet alleen aan het bovenstaande, maar ook aan het gebrek aan verhalen van haar kant. Het toppunt werd bereikt, e heeft een blokuur uitval lang tegen mij over j geroddeld. Ik gaf geen reactie, maar was stiekem woedend. Dit gebeurde vaker en vaker, zonder dat ik reageerde.
Een van de laatste weken voor het einde van mijn 2de jaar gebeurde er 2 dingen: 1.ik zou samen met j naar een andere school gaan, aangezien ik naar een ander niveau zou gaan. 2.e roddelde in de dameswc tegen mij over j, schijnbaar zat j in een van de hokjes. Ze was blij met mijn gebrek aan reactie, maar was woedend op e. Vele ruzie's volgde, aangezien j nooit een blad voor de mond nam.
Dit resulteerde in kantine-gevechten en gesmijt met broodjes kaas. Waar ik natuurlijk schreeuwend en vloekend tussenstond. j had helemaal gelijk, maar de laatste weken wilde ik e niet alleen laten. je kon me beschouwen als haar enige vriendin in de hele school en ik zou het niet kunnen aanzien wanneer ze elke pauze alleen aan een tafeltje zat. j begreep het volkomen en vond het prima wanneer ik de helft van de pauze's met haar spendeerde en de helft met e. e was niet zo blij, en is een paar keer tegen me uitgevlogen. Waar ik natuurlijk haar met mijn grote bek schreeuwend van republiek diende.
De laatste 3 schooldagen, tevens de laatste 3 dagen voor ik naar een andere school zou gaan, sprak ik weer tegen e. (had te veel medelijden) In de zomervakantie hielden ik en e contact, ik sprak natuurlijk ook veel af met j. Na de zomervakantie heb ik haar behoorlijk lang niet meer gesproken. Toen ik haar na 2 maanden weer sprak, vond ik het niet leuk om te horen dat ze altijd alleen zat. Maar was stiekem blij dat ik van haar af was. Iets waar ik me nog af en toe voor schaam. Al ben ik blij, heel blij. Ik zit nu niet elke pauze meer opgescheept met alleen e, maar met een hele groep mensen. Een groep mensen waarbij ik kan besluiten om 4 weken iedere dag langs een ander te zitten, om in week 5 weer naast nummer 1 te zitten zonder dat ze kwaad zou worden. De plijster was verwijderd, maar nog voel ik me af en toe schuldig.
Sorry maar ik moest dit even kwijt, sla de reactie vooral over...
Ja, ik heb een vriendengroep en wij zijn eigenlijk allemaal outsiders. In onze eigen klas hebben we niet veel vrienden - nou, ik die van mij zitten toevallig vier van de kinderen uit onze groep, maar verder niet echt - en we kunnen gewoon heel goed met elkaar opschieten.
1 decennium geledenMaar er zit dus ook zo'n jongen bij ons in de klas en die verdient het gewoon echt, voor zover je zoiets kan verdienen, want hij valt overal volledig buiten omdat niemand hem kan uitstaan. Maar dan heb ik het ook over dode egels in ons gezicht duwen, en hij heeft een keer twee weken lang een liedje gezongen over dat ik voor de trein moest springen, om maar iets te noemen. Sorry hoor, maar moeten we daar dan mee omgaan omdat niemand anders dat wil?
Ja. Zelf ben ik ook zo'n outsider en zo'n jongen van mn klas ook die steeds gepest werd. Hij leek altijd zo onschuldig en aardig. Maar nu ik al een paar maanden naast hem zat, zie ik in hoe irritant hij is..
1 decennium geledenJep, een of andere idioot uit m'n klas. Hij leek me in het begin wel oké, de buitenstaander die gewoon niet geaccepteerd werd omdat hij iets steviger was en andere idealen had. Maar nee, hij was gewoon hardstikke vervelend en kinderachtig en hij stalkte me steeds naar huis ._.
1 decennium geledenJup. Een meisje dat ook altijd buiten de groep valt. In eerste instantie had ik medelijden, maar na verloop van tijd bleek dat ze het zichzelf aandeed met haar rare gedrag. En ook al kan zij dat deels niet helpen, omdat ze nooit vrienden gehad heeft en geleerd heeft hoe men met elkaar om gaat, nu ben ik het echt wel zat.
1 decennium geleden