Van volgen naar leiden
Ik moet eerlijk bekennen: ik ben altijd liever een volger geweest dan dat ik een groep leid. Voor de klas staan? Een hel. Presenteren is altijd ramp geweest en dat valt niet te ontkennen. Ik kijk liever ergens onopvallend naar een ander die het werk doet. En dat klinkt nu heel lullig en lui van mij, maar het is wel zo. Ik houd me gewoon liever op de achtergrond en volg stilletjes. De laatste tijd werk ik mezelf alleen maar tegen op dat vlak. Het gebeurt vanzelf. Ineens besluit ik docent muziek te worden en ik neem het schoolkoor het laatste halfjaar over van mijn lerares.
Waar ben ik mee bezig?!
Ik zou het niet weten. Kun je een revolutie in jezelf hebben? (Of ik ben schizofreen, dat kan natuurlijk ook nog, haha.) Maar het is raar om zo te veranderen. Het geeft allemaal een erg dubbel gevoel. Maar als ik het niet doe, krijg ik dan later spijt? Onder die gedachte doe ik het misschien wel. Je kunt beter spijt hebben van iets wat je wel hebt gedaan dan wat je niet hebt gedaan, toch?
En dan kom je bij dat punt. Dat punt van realisatie wat jij waarschijnlijk hebt zien gebeuren en wat nu met jezelf gebeurd. Je vriend of vriendin begon zich ineens anders te gedragen en plotseling was het helemaal niet meer leuk met hem of haar. Doe ik nu anders? Denken mensen nu zo over mij na? Ben ik niet leuk meer nu ik verander? Mensen horen je te accepteren voor wie je bent, dat weet ik. Maar niemand denkt honderd procent van de tijd positief. Het is raar. Het is anders, maar als je erover nadenkt... kun je jezelf niet haten toch? Het overkomt je gewoon? En ineens begrijp je anderen die voor jouw ogen veranderden. Nee, je neemt nu de moeite om ze te begrijpen, hoe hard het ook klinkt.
Hebben jullie zoiets doorgemaakt? Iets wat totaal tegen je principes inging en je jezelf compleet aan de kant zette door één of andere nieuwe persoonlijkheid (om het zo maar even te noemen)?
Reacties (6)
Het is best herkenbaar wat je zegt.
1 decennium geledenIk wil heel graag leerkracht geschiedenis worden en ben ook echt van plan om dat te kiezen, maar ik kan echt niet deftig voor een groep spreken. Ik haat het ook. Toch wil ik dat worden. Het is best vreemd eigenlijk...