Keuze's, principes en prioriteiten.

Even voor alle duidelijkheid, uit het 'Groot Woordenboek Der Nederlandse Taal', beter bekend als de Dikke van Dale:
Principe: 1) Grondoorzaak 2) grondstelling 3) Uit innerlijke overtuiging (vooral deze derde verklaring is van belang in deze column)
Prioriteit: Voorrang, eerst moeten gebeuren, het belangrijkste zijn

Als er nu iets is dat ik de afgelopen tijd heb geleerd, dan is het dat als je ergens wilt geraken in je leven, je keuzes zal moeten maken. Meer zelfs; je zal prioriteiten moeten stellen. Kiezen voor wat nu het belangrijkste is voor jou. Voor jou, niet voor iemand anders. En voor het belangrijkste, dus niet voor wat het leukste of het makkelijkste is.
Je kan nu eenmaal niet alles doen. Een fout die -jammer genoeg- nogal veel mensen lijken te maken. Ergens begrijpelijk, want kiezen voor het ene, wilt zeggen dat je het andere moet laten voor wat het is. Je neemt een risico, en risico's nemen betekent altijd dat het zou kunnen dat je iets of iemand verliest. Maar het betekent ook dat je kans hebt om iets veel beters in de plaats te krijgen.
En als je een beetje de juiste keuze hebt gemaakt zal het het allemaal waard zijn, hoeveel je ook verliest.
Nee, je zal niet altijd 'winnen'. Soms zul je 'verliezen', maar als je helemaal niet kiest, verlies je sowieso. (Denk aan het spreekwoord: Wie vecht kan verliezen, maar wie niet vecht heeft al verloren.)

Hoe "juister" je je keuze maakt, hoe meer kans je maakt op dat 'winnen'. Met "juister" bedoel ik in deze zin 'zoveel mogelijk volgens je principes'. Ook wel 'zoveel mogelijk volgens wat jij denkt dat goed is'. Hoe moeilijk dat soms ook is. Ja, er zullen momenten zijn dat je geen keuze hebt. Ja, soms is de keuze al voor jou gemaakt. Ja, soms ben je, of lijk je, volledig machteloos.
Maar wat dan nog? Is dat een reden om er niet meer voor te vechten? Betekent dat dat je van je principes zou moeten wijken? Betekent dat dat jouw persoonlijkheid moet wijken voor die van een ander? Nee, natuurlijk niet. Geen enkele reden is daar goed genoeg voor. En toch zie ik het vaak gebeuren, dat wanneer het iets te moeilijk wordt, mensen helemaal veranderen en dat ze niet meer durven kiezen, laat staan voor hun keuze uitkomen. Hoewel ze diep vanbinnen wel weten wat ze willen. (Ik heb het hier uiteraard niet over dingen richting depressies e.d., dat is iets heel anders!)

Keuze's maken is moeilijk. Voor iedereen. Je steeds aan je principes houden is zo mogelijk nog moeilijker. Misschien is het steeds voor je principes staan wel één van de moeilijkste manier om dit toch al zo moeilijke leven door te komen. Misschien is het ook wel de manier waarop je de meeste problemen tegenkomt. Maar het is absoluut ook de manier om het best jezelf te blijven. En dat is toch ook al iets waard. Misschien is dat idee wel al de pijn van het vechten waard.

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen