De volwassenheid der vierdejaars
Wiskunde, wat een fun!
Voel je het sarcasme al? Als je er nog niet aan gewend bent, komt het wel!
Vandaag wil ik het eens hebben over een ervaring van vorige week, onze wiskunde leerkracht was de examensleerstof aan het overlopen en de leerlingen, die liepen gewoon over van enthousiasme!
Even de context; Ik zit in het vierde jaar, dus de leerlingen zijn vijftien of zestien jaar, maar als je me verteld had dat ik per ongeluk in een kleuterklas terecht gekomen was, zou ik daar niet aan getwijfeld hebben.
Een bepaald persoon stond aan het bord een oefening op te lossen die ik, en ik kan je vertellen dat wiskunde helemaal niet aan mij besteed is, zelf kon oplossen. Hierover heeft hij, en ik overdrijf niet, meer dan een kwartier gedaan, hij heeft lagere school fouten gemaakt, alle mogelijke formules fout gebruikt en de wiskundeleerkracht bijna doen ontploffen.
Normaal zeurt ze al erg over onze klas - een samenvoeging van 4 Latijn en 4 wetenschappen 2, beiden klassen van 10 leerlingen - omdat we alle 20 enorm passief zijn, vingers zie je nooit, niet bij wiskunde, Frans, noem een ander vak en het past in dit rijtje. Frans, daarentegen, hebben wij - 4 Wet 2 - samen met 4 economie, ons tegenovergestelde; ze zijn actief, vrolijk, lachen voortduren en zijn redelijk brutaal tegen de leerkracht, zo zijn wij niet.
Daarom verbaasde het me zo wat er tijdens wiskunde gebeurde, propjes vlogen alle kanten op. Balpennen raakten random mensen, er was eindelijk eens geluid in het lokaal!
In de kleuterschool en lagere school is alles wat je wilt groot zijn, volwassen zijn. Je gedraagt je serieus, doet geen 'domme' dingen en praat zogenaamd intellectueel tegen volwassenen. Wanneer je dan teeners ziet onnozel doen, rol je met je ogen, alsof jij, die zoveel jonger was, volwassener was.
Nu is het anders, voor mij toch. Het kan me helemaal niet meer schelen of ik volwassen lijk, we doen gewoon gek. Wat maakt het ons uit dat we soms kinderachtig bezig zijn? 'Ruzie' maken op een grappige manier, gewoon door je zo te gedragen als een paar jaar geleden.
Wat ik probeer duidelijk te maken is dat mensen nooit blij zijn met wat ze hebben; heel je kindertijd probeer je groot te zijn. Dan word je ouder en besef je dat je de verantwoordelijkheid die er bij hoort niet wilt, en je gaat je een tijdje, met je vrienden, gestoord en onvolwassen te gedragen. Maar dan komt de tijd dat je echt volwassen bent, wat dan? Dan zullen we waarschijnlijk met heimwee terugkijken op onze kinderjaren en gaan beseffen dat je er veel te weinig van genoten hebt door al je pogingen om volwassen te zijn.
Jammer toch, dat je nooit eens kan zeggen; ik ben blij met de dingen zoals ze nu zijn.
Reacties (6)
Wij zijn ook echt heel erg en schijt aan wat andere van ons vinden. Ik bedoel ik zit in de derde en onze wiskunde leraar krijgt ons nooit stil (iedereen uit de klas mag hem niet) Maar bij Natuurkunde hoor je niks! Lekker doen wat je doen wilt, of dat nou kinderachtig is of niet. Ik zou soms wel terug willen naar de basisschool geen huiswerk
Lkkr weer gek doen zonder aangekeken te worden van WTF! Boeiend. Ik zou blij zijn zoals het nu is gelukkig doe jij dat ook! Iedegeval nu maar dat was bij mij en de rest die een reactie hebt geschreven ook wel!
1 decennium geledenAch, ik denk dat het ook aan de 'generatie' ligt. In het middelbaar waren we wel eens ondeugend en brutaal, maar dat viel eigenlijk heel hard mee. Tegen dat je in het 6e zit, zal je klas wel wat bijdraaien op dat vlak.
1 decennium geledenIk, ik kan ook spreken voor mijn klassen gedurende mijn middelbare schoolcarrière, en mijn klassen hebben nooit naar het verleden gehunkerd. Als we dat al deden was het enkel naar het minder huiswerk en testen maken.
Nu, in het hoger onderwijs, verlang ik wel soms naar het middelbaar. Tegenover nu, had ik toen makkelijke/minder taken en veel meer vrije tijd. Dat steekt tegen. Vooral omdat deze week de laatste week van jullie examens is en dat ik in januari begin, met als blokperiode alleen maar de 2 weken 'kerstvakantie'. Dus geen vakantie voor mij. Op dat vlak sla ik me soms wel voor mijn hoofd dat ik die leuke dingen vroeger niet gedaan heb, aangezien ik er nu geen tijd meer voor heb.
Herkenbaar haha
Al moet ik toegeven dat ik mijn hele leven al kinderachtig geweest ben, maar misschien is het nu wel het ergst 
We hebben nu lol om dingen dat je denkt: waar gaat het over? 
1 decennium geleden^^ Ik ook wel redeliijjk
1 decennium geledenMaarach, volgend jaar wordt alles anders; universiteit.
Nu heb je docenten die er alles aan doen om ervoor te zorgen dat je alles helemaal dichtgetimmert hebt en overal zeker van bent.
Maar daar doe ik niet aan mee.
Als ik volgend jaar dan toch niet door de test kom voor Geneeskunde in Antwerpen, en niet via decentrale selectie op een universiteit in Nederland, dan zie ik het wel.
Misschien trek ik een jaar de wereld rond of misschien ga ik een jaar besteden aan schrijven, maar dat zie ik dan wel weer.
Ik ben nog 16, dus een jaar verspillen aan dingen die anderen afraden kan ik wel hebben. Het gaat erom dat ik gelukkig word.
De beschrijving van jouw klas doet me zo erg aan mijn school denken dat het eng is.
Verder is mijn klas ook heel erg passief, ja, en ik zit nog wel bij Grieks- Latijn (samengevoegd met Latijn, mijn deel), dus je zou denken dat die veel vragen beantwoorden, maar ze letten gewoon op zonder veel te zeggen. Mijn deel, het latijnse deel, kan wél de klas op stelten zetten. En af en toe is dat wel grappig, maar soms kan ik me ook heel erg ergeren aan het niveau van mijn klas. Vaak, eigenlijk.
1 decennium geleden