Hoofdstuk 4 - Zweinstein

Gary en Renzo zaten nog maar net in een coupé toen de trein begon te rijden. Renzo staarde uit het raam, terwijl Gary enorme praatjes hield. Renzo luisterde maar half. Hij vond het af en toe heel vervelend om met Gary om te gaan. Het was een aardige knul, maar zo ontzettend vol van zichzelf!
'Weet je dat Harry Potter dit jaar al voor de tweede keer naar Zweinstein gaat?' smakte Gary. Hij had een flink aantal smekkies in zijn mond gestopt.
Renzo spitste zijn oren. Zijn moeder had het er wel eens met hem over gehad. Harry Potter was een en al verderf, had ze gezegd. Hij moest die jongen uit de weg gaan. Maar het onderwerp bleef hem intrigeren. Hij had de Vloek des Doods overleefd! Hij was de Jongen Die Bleef Leven!
'Ik hoorde dat hij bij ons op school zit, ja,' antwoordde Renzo.
'Hm-hm. Hij schijnt vorig jaar een heldendaad te hebben gedaan, of zo.'
'Wat voor heldendaad?'
'Hij heeft de Steen der Wijzen uit de handen van Krinkel gehaald.'
'Wie is Krinkel?'
'Een professor Verweer tegen de Zwarte Kunsten. Tenminste, dat was hij. Hij is nu dood.' Gary grijnsde.
'Echt?' Renzo keek Gary met grote ogen aan. 'Hoe weet je dat?'
'Hank vertelde dat,' zei Gary. Hij haalde zijn schouders op en zijn grijns werd nog breder. 'Ik had gehoopt dat Potter in die kamer zou sterven, in plaats van Krinkel.'
Renzo trok wit weg. Wat was dat voor school waar hij heenging?
'Je hoeft niet bang te zijn, hoor,' grinnikte Gary. 'Het gebeurt heus niet weer. En bovendien was het al te verwachten, met die zwakke Krinkel.
Weet je wat ma zegt? Dat Perkamentus gewoon niet weet wat voor leraren hij moet aannemen. Perkamentus is een zwakkeling, zegt ze.'
Renzo staarde weer uit het raam. Dit had hij al honderd keer gehoord. Perkamentus dit, Perkamentus dat. Maar uiteindelijk, wist Renzo, was de Heer van het Duister alleen bang geweest voor professor Perkamentus.
De rit duurde erg lang, zeker omdat Renzo met de minuut zenuwachtiger werd. Hij kon niet goed meer stilzitten en ijsbeerde de hele tijd door hun coupé. Af en toe kwamen er een paar leerlingen langslopen en een mollige vrouw kwam vragen of ze iets wilden kopen, maar Renzo kocht niks. Hij wist zeker dat hij geen hap door zijn keel kon krijgen.
'Weet jij hoe we gesorteerd worden?' vroeg hij op een gegeven moment aan Gary.
'Hank zegt dat we een of andere hoed opkrijgen die vertelt in welke afdeling we komen,' antwoordde hij. 'Jemig, wat duurt deze rit lang.'
Renzo knikte. Een hoed zou hen indelen? Hoe kon die hoed nou weten waar hij bij paste? Hij schrok op uit zijn gedachten toen een stem omriep dat ze bijna zouden arriveren. Hij had zijn gewaad nog niet aan! In razendsnel tempo kleedde hij zich om. Vrijwel meteen daarna stond de trein inderdaad stil.
Gary en hij liepen als een van de eersten de trein uit. Het was een drukte van jewelste en Renzo had geen idee waar hij heen moest gaan.
'Eerstejaars hierheen!' riep een stem. Al snel vond Renzo de persoon van wie die stem afkomstig was. Een reusachtige man stond met een lantaarntje de eerstejaars bijeen te roepen. Hij was flink bebaard en zag er een beetje angstaanjagend uit.
'Dat is Hagrid,' fluisterde Gary. 'Hank heeft wel eens over hem verteld. Hij is van school afgeschopt, toen hij jong was. Een of andere sukkel die Perkamentus als terreinknecht heeft aangesteld. Zo zie je maar weer hoe dom ons schoolhoofd is.'
Renzo knikte, al begreep hij er niet veel van. Waarom was Perkamentus nou dom? Wat was er nou mis met die Hagrid?
'Iedereen in een bootje,' gebaarde Hagrid. 'Een beetje opschieten, graag.'
Renzo en Gary stapten in een van de voorste bootjes. Toen ze begonnen te varen, keek Renzo zijn ogen uit. Ze voeren langs een enorm kasteel, mooier dan hij had durven dromen.
'Dat is Zweinstein,' riep Hagrid luid om.
Een paar meisjes slaakten opgewonden gilletjes, en ook Renzo kon niet stoppen met staren. Het was prachtig. Werkelijk práchtig.
Toen ze aan wal kwamen, ging Hagrid weg en kwam een streng uitziende vrouw naar hen toe. Ze nam hen mee naar binnen, naar een soort lokaal.
'Ik ben professor Anderling, lerares op Zweinstein en vervangend schoolhoofd,' riep ze. 'Straks gaan we naar de Grote Zaal en zullen jullie ingedeeld worden in de afdeling die het beste bij jullie past: Griffoendor, Huffelpuf, Ravenklauw of Zwadderich. Ik zal jullie naam omroepen en als je die van jou hoort, kom je naar voren, zet je de Sorteerhoed op je hoofd en zodra die heeft besloten, loop je naar de afdelingstafel van de afdeling waar jij voortaan bij hoort. Deze afdeling zul jij de rest van je schooltijd beschouwen als je familie. Begrepen?' Ze keek iedereen aan over haar brilletje. Toen niemand reageerde, zei ze: 'Goed. Kom maar mee, allemaal.'