Hoofdstuk 3 - Het nieuwe begin

'Loop even door,' snauwde Jenny. 'Zo komen we nooit op tijd. Je kunt die trein echt niet missen, hoor!'
'Sorry ma,' mompelde Renzo. Hij duwde zijn karretje vooruit en verhoogde zijn tempo. Hij was zenuwachtig. Vandaag zou hij voor het eerst naar Zweinstein gaan. Hoewel hij al heel veel over Zweinstein had gehoord van zijn ouders, wist hij toch niet goed wat hij eigenlijk moest verwachten.
'We zijn er,' zei Pieter. 'Perron 9 3/4. Toe, opschieten, Rens. Loop door het hek.'
Renzo slikte. Ook dit had hij een miljoen keer te horen gekregen. Er gewoon op af lopen. Maar toen hij het op een drafje zette, merkte hij toch dat hij klaar stond om een klap te krijgen. Maar natuurlijk gebeurde dat niet. Toen hij rondkeek, zag hij een prachtige stoomlocomotief.
'Opschieten, Renzo! Je bent al hartstikke laat!' riep Jenny. 'Ah, daar zijn Billy en Joanne met Gary.' Ze zwaaide naar hun vrienden.
'Jullie zijn laat,' zei Billy afkeurend.
'Renzo was weer eens langzaam,' grinnikte Pieter. 'Maar we hebben het gehaald, gelukkig.'
'Kom, Rens,' zei Gary. Hij was al gekleed in zijn gewaad. 'De trein gaat over vijf minuten weg. Ik wed dat alle plekken al bezet zijn. Hank is er ook al.' Hank was Gary's oudere broer. Hij zat al in het vijfde jaar. Gary had ook nog een jonger zusje, Hilde. Zij was 9 jaar en mocht nog niet mee. Gary's tante paste op haar.
Renzo omhelsde zijn moeder.
'Ma,' fluisterde hij zacht. 'Wat als ik nou in Griffoendor kom?'
Zijn moeder zuchtte. 'Voor de zoveelste keer, maak je daar nou niet druk om. De hele familie heeft in Zwadderich gezeten. Denk niet dat jij daar niet bij komt. Afgesproken?'
Renzo knikte en volgde Gary toen de trein in. Jenny keek hem na. Het was haar nooit gelukt écht van hem te houden.