A beginning of a life!
Oké dit gedeelte gaat over mijn eerste 9 jaren school, inclusief de kleuterklas 
Dit is het eerste hoofdstuk EVER dat ik heb geschreven en heb er echt mijn best op gedaan , dus be nice to me 
! Hoop dat je wat verder dan dit hoodstuk leest want dit is echt heel sterk ingekort omdat het 13 jaar geleden is voor me
Ik begin mijn verhaal met een samenvatting van de eerste jaren van mijn leven dus sorry dit hoofdstuk is niet echt goed , hierna mss ook niet maar toch niet zo samengevat en meer voor elke gebeurtenis een hoofdstuk 
baseer alstublieft niet mijn verhaal op het eerste hoofdstuk ;/
Ik herinner het me nog , de eerste keer dat ik haar zag. Zij leek gewoon een mooi meisje , niet anders dan al de andere. Niet wetend dat ze zo veel ging betekenen. Nooit had ik op die moment er aan durven denken wat er allemaal zou gaan gebeuren. Maar dat was voor later. Het begon allemaal toen ik nog klein was , zonder zorgen. Minstens 15 jaar geleden. Ik was toen al anders , anders dan al de andere jongens. Ik was de jongen die een vriendinnen had in plaats van vrienden. De jongen die een beste vriendin, Sofie, had en niet een beste vriend. Maar wat maakte het uit, ik zat in de kleuter klas en iedereen was hetzelfde. Er was bijna geen verschil tussen jongens en meisjes, iedereen ging nog op het Ooh zo moeilijk te vertrouwen potje naar de wc , jongen of meisje. Jong en onbezorgd noemen ze het.
Ik ging iedere dag graag naar school, me amuseren, onnozel doen, lachen. Hetzelfde als iedereen dus. Ik herinner het me nog goed, de laatste keer schoolfeest als kleuter in de derde kleuter klas. Het thema van dat jaar was tv programma's , ons jaar deed de smurfen, die schattige blauwe wezentjes die in paddenstoelen woonden ergens ver weg in een magisch bos. Het paste bij ons , iedereen was schattig verkleed en helemaal blauw geschminkt. Heb op die dag met Sofie mij echt even als een smurf gevoeld ! We hebben de hele namiddag zitten dansen, iedereen vond ons een fantastisch duo . Het leven ging goed , te goed ! De kleuter klas was gedaan. Toch moeilijk voor iedereen hoor. Een hele verandering , zelfs een soort van kleuter naar kind overgang . De eerste maanden in de nieuwe school gingen goed. Had problemen met leren omdat ik jonger dan iedereen was ,maar dat is uiteindelijk wel goed gekomen. Tussen mij en Sofie ging het nog altijd super , de 2 maanden vakantie veranderde nooit iets aan onze vriendschap, ook al zagen we elkaar geen 2 keer op die maanden. De eerste dag van het nieuwe schooljaar was dan ook altijd alsof er niks verandert was ,juist of we niet waren gegroeid op die 62 dagen, zelfs niet volwassener waren geworden ook al waren we nog jong. Maar dit jaar was anders , haar ouder gingen scheiden. Er ging een half jaar voorbij, alsof er niks gebeurd was. En toen kwam het moment dat ze het me vertelde , ze ging verhuizen! Haar mama had een huis gevonden, ver weg van al haar miserie, van al het geruzie. Mijn wereld viel uit elkaar, Sofie was alles wat ik had , de enige waar ik me mee kon amuseren. De enige die ik vertrouwde. Opeens was alles waar ik me ooit mee geamuseerd was weg :'(
Bovendien wou het toeval dat ik toen een ongeluk heb gehad, gevallen op mijn oor van een meter hoog . Direct met de auto naar het ziekenhuis. Ze wisten dat het nodig was, ik kon niks meer. De diagnose die de dokter had was een zware hersenschudding , en 1 van mijn evenwichtsorganen kapot in mijn oor, wat direct het bloed uit mijn oor verklaarde toen ik gevallen was. In mensen taal betekende dit dus dat ik veel ging vergeten zijn en een zware tijd tegemoet ging om terug te leren lopen. Heb daardoor veel alleen thuis moeten zitten of bij de crèche waar er elke keer weer andere kinderen waren. Het heeft mij veranderd , eenzaamheid doet dat met je. Ook al was ik nog jong en dacht iedereen dat ik er dus wel bovenop kwam, de waarheid was dat ik er alleen fysiek ben terug bovenop gekomen. Of toch grotendeels want van die mollige mij was er maar bitter weinig over.
Het zijn die maanden waar ik geen vrienden meer had die mijn hele leven zouden veranderen. Een van de eerste dingen die ik ben beginnen doen is nagel bijten, klinkt onschuldig zou je zeggen. Was het toen ook nog. Maar wat er toen vooral is verandert is dat ik schrik Heb gekregen , schrik van meisjes en gekwetst worden. Schrik van weer bevriend te worden met een meisje. En zo ging mijn leven verder. 1 jaar later was ik nog altijd dezelfde jongen die ik nog heel lang ging zijn, had wel een vriend gemaakt terug. Maar bevriend zijn met een jongen bleef .... anders. En zelfs dat was een zware last op mijn schouders, de onzekerheid van een vriendschap, of het ooit het zelfde zou worden. De rest van de basisschool bestond voor mij uit knokken om goede punten te halen, een operatie om een tand die op een rare plaats was aan het groeien te verwijderen, een operatie aan mijn stem banden, vele bezoeken aan het ziekenhuis voor mijn rug , bijna sterven omdat mijn appendix op springen stond en 2 keer een grote snee hechten bij het ziekenhuis ! Het was niet gemakkelijk allemaal
Ik ging iedere dag graag naar school, me amuseren, onnozel doen, lachen. Hetzelfde als iedereen dus. Ik herinner het me nog goed, de laatste keer schoolfeest als kleuter in de derde kleuter klas. Het thema van dat jaar was tv programma's , ons jaar deed de smurfen, die schattige blauwe wezentjes die in paddenstoelen woonden ergens ver weg in een magisch bos. Het paste bij ons , iedereen was schattig verkleed en helemaal blauw geschminkt. Heb op die dag met Sofie mij echt even als een smurf gevoeld ! We hebben de hele namiddag zitten dansen, iedereen vond ons een fantastisch duo . Het leven ging goed , te goed ! De kleuter klas was gedaan. Toch moeilijk voor iedereen hoor. Een hele verandering , zelfs een soort van kleuter naar kind overgang . De eerste maanden in de nieuwe school gingen goed. Had problemen met leren omdat ik jonger dan iedereen was ,maar dat is uiteindelijk wel goed gekomen. Tussen mij en Sofie ging het nog altijd super , de 2 maanden vakantie veranderde nooit iets aan onze vriendschap, ook al zagen we elkaar geen 2 keer op die maanden. De eerste dag van het nieuwe schooljaar was dan ook altijd alsof er niks verandert was ,juist of we niet waren gegroeid op die 62 dagen, zelfs niet volwassener waren geworden ook al waren we nog jong. Maar dit jaar was anders , haar ouder gingen scheiden. Er ging een half jaar voorbij, alsof er niks gebeurd was. En toen kwam het moment dat ze het me vertelde , ze ging verhuizen! Haar mama had een huis gevonden, ver weg van al haar miserie, van al het geruzie. Mijn wereld viel uit elkaar, Sofie was alles wat ik had , de enige waar ik me mee kon amuseren. De enige die ik vertrouwde. Opeens was alles waar ik me ooit mee geamuseerd was weg :'(
Bovendien wou het toeval dat ik toen een ongeluk heb gehad, gevallen op mijn oor van een meter hoog . Direct met de auto naar het ziekenhuis. Ze wisten dat het nodig was, ik kon niks meer. De diagnose die de dokter had was een zware hersenschudding , en 1 van mijn evenwichtsorganen kapot in mijn oor, wat direct het bloed uit mijn oor verklaarde toen ik gevallen was. In mensen taal betekende dit dus dat ik veel ging vergeten zijn en een zware tijd tegemoet ging om terug te leren lopen. Heb daardoor veel alleen thuis moeten zitten of bij de crèche waar er elke keer weer andere kinderen waren. Het heeft mij veranderd , eenzaamheid doet dat met je. Ook al was ik nog jong en dacht iedereen dat ik er dus wel bovenop kwam, de waarheid was dat ik er alleen fysiek ben terug bovenop gekomen. Of toch grotendeels want van die mollige mij was er maar bitter weinig over.
Het zijn die maanden waar ik geen vrienden meer had die mijn hele leven zouden veranderen. Een van de eerste dingen die ik ben beginnen doen is nagel bijten, klinkt onschuldig zou je zeggen. Was het toen ook nog. Maar wat er toen vooral is verandert is dat ik schrik Heb gekregen , schrik van meisjes en gekwetst worden. Schrik van weer bevriend te worden met een meisje. En zo ging mijn leven verder. 1 jaar later was ik nog altijd dezelfde jongen die ik nog heel lang ging zijn, had wel een vriend gemaakt terug. Maar bevriend zijn met een jongen bleef .... anders. En zelfs dat was een zware last op mijn schouders, de onzekerheid van een vriendschap, of het ooit het zelfde zou worden. De rest van de basisschool bestond voor mij uit knokken om goede punten te halen, een operatie om een tand die op een rare plaats was aan het groeien te verwijderen, een operatie aan mijn stem banden, vele bezoeken aan het ziekenhuis voor mijn rug , bijna sterven omdat mijn appendix op springen stond en 2 keer een grote snee hechten bij het ziekenhuis ! Het was niet gemakkelijk allemaal
Reageer (14)
Wow. ;o
1 decennium geledenDat is niet niks!
Knap dat je het zo kunt schrijven
En zeker voor je allereerste hoofdstuk!
x
WOW !!!!! het is echt een heel mooi hoofdstuk ik heb echt heel veel medelijden !!!!
1 decennium geledenHet is ten eerste geweldig geschreven, ten tweede al die woorden, alles wat je hebt moeten meemaken.... daar zijn gewoon geen woorden meer voor. xxx
1 decennium geledenWow...
... Serieus voor een eerste hoofdstuk... Zoiezo al voor een hoofdstuk is dit echt JDHJSHDJASHDJSDHF goed geschreven!!!
.
1 decennium geleden