O64. Elisa Romaine

Nerveus parkeerde ik de auto op een van de geïmproviseerde parkeerplaatsen. De bruiloft werd in het stadhuis gehouden, in de zaal voor officiële plechtigheden, en de hele parkeerplaats stond vol met auto’s, motoren en er waren zelfs een aantal fietsen neer gezet.
Ik grinnikte zenuwachtig terwijl ik uitstapte. Terwijl ik rondkeek hoopte ik twee chocoladebruine ogen te zien, maar die waren nergens te bekennen.
Het was overduidelijk dat er iemand helemaal los was gegaan met de decoratie, het hele plein was omrand met bloemblaadjes en er lag voor het stadhuis zelfs een loper.
Ik streek nerveus mijn halflange jurk glad. De donkerblauwe stof gleed tussen mijn vingers door. Om eerlijk te zijn hadden Cece en ik best veel plezier gehad in het winkelen voor onze jurken. We wisten beiden van elkaar dat we indruk wilden maken op Embry en Seth, maar zeiden dit allebei niet. We deden alsof we er gewoon goed uit wilden zien voor de bruiloft. Ik zuchtte zacht.
Cece raakte even mijn arm aan en ik lachte haar bemoedigend toe. De klok, boven op het ouderwetse stenen gebouw, vertelde ons dat we aan de late kant waren. Over twee minuten zou de bruiloft beginnen, dus haastte we ons naar binnen.
Niemand leek ons op te merken door het luide geklets van sommige aanwezigen. Ik vond hem meteen. Zijn donkere haar zat achterover gekamd en werd met gel in model gehouden. Het zag er bespottelijk uit, het was niets voor hem, maar toch stond het hem goed, zoals alles hem goed stond. Hij zat aan de rechterkant van de zaal, op de tweede rij, schuin achter de jongen die Cecilia’s passen deed haperen. Ik pakte haar hand vast en kneep er in. Het duurde een paar seconden voor ze zich naar me om draaide en me een triest lachje schonk. De twee jongens waren met elkaar in gesprek en ook zij leken ons niet te zien. Misschien was dat maar beter ook. We namen plaats op de vierde rij aan de linkerkant. Er waren relatief weinig gasten en dit was de eerste rij van voor waar nog niemand zat.
Ik hield mezelf voor dat we veilig achter de andere gasten verborgen zaten. Veilig achter in de zaal. Maar misschien was het ook slim geweest als er mensen achter ons hadden gezeten, want voor iedereen die na ons binnen zou komen, zou ons makkelijk op kunnen merken.