003

Na een tijdje zijn alle bedden verschoont en gaan de meisjes verder met waar ze mee bezig waren voor ik binnenkwam. Julia en Elle zijn ondertussen de beste vriendinnen geworden. Ik lach even in mezelf, Elle is echt de perfecte vertrouweling. Ik kijk op de klok, 6.00, bijna etenstijd. 'Kom meiden, ik denk dat Sandra wel wat hulp kan gebruiken met het eten.' Een paar meisjes zuchten en protesteren een beetje, maar ze weten dat ze toch moeten helpen. Kathy moet weer zo nodig moeilijk doen en zegt:'Dat doen jullie maar, ik blijf hier.' Ik kijk haar afkeurend aan. 'Lopen jullie maar alvast, ik en Kathy komen zo.' zeg ik. Kathy's blik veranderd van spottend naar bang. Als alle meisjes weg zijn loop ik naar haar toe. 'Kathy, dit kan echt niet langer. Ik weet dat je het moeilijk had in het begin, maar dan hoef je het niet op andere af te reageren.' zeg ik beschuldigend. 'Weet ik wel, maar het is gewoon niet eerlijk! En over een paar maanden lig ik weer met die meiden op een kamer.' Ik zie aan haar gezicht dat ze daar echt mee zit. Ik weet nog goed toen ze hier aankwam, ze was net 6 jaar, gedumpt door haar moeder die het niet meer aankon. Kathy is een van die meisjes van tienermoeders die het niet meer aankonden. Ze werd op kamer 4, de kamer voor 4 tot 6 jarigen, geplaatst. Daar werd ze gepest door de oudere meisjes. Ik weet nog goed hoe vaak ik haar toen moest troosten. Maar toch is ze aardig verbitterd geraakt. Nu, 4 jaar later, is ze zelf kameroudste en verpest ze het leven van vele nieuwe weesmeisjes. Dat hele kameroudste gedoe is eigenlijk praktisch bedoeld. Weeshuis Rosenmary heeft 7 slaapzalen, in slaapzaal 1 liggen de meisjes van 0-2 jaar, daar ben ik, het oudste weesmeisje hier, de kameroudste van. Slaapzaal 2, voor 2-4 jarigen word geleid door Camille, na mij het oudste meisje. In slaapzaal 3 liggen de 4-6 jarigen geleid door Fee, zij is ook 14. Vanaf daar is het oudste meisje van de kamer de baas, dat houd in: bepalen wanneer het ligt uitgaat, wie waar ligt, zorgen dat iedereen op tijd op school is enz. Maar er zijn altijd meisjes bij die echte tirannen zijn en de andere meisjes het leven ontzettend zuur maken. 'Kathy, ik weet het maar nu heb je toch genoeg vriendinnen? En als je op die kamer kom te liggen gaan zij met je mee. En ook zij zijn ouder en verstandiger en zullen je wel met rust laten. Alleen moet jij nu ook leren mensen met rust te laten.' zeg ik. Kathy kijkt op met een waterige glimlach en zegt zacht:'Oke, maar dan moet jij beloven om vanavond te zingen.' IK schiet in de lach. 'Serieus? Sinds wanneer ben jij zo makkelijk over te halen?' Nu moet ook Kathy lachen. 'Alsjeblieft Emily!' zegt ze smekend. ' Oke, ik doe het.' zeg ik. ' Maar nu naar de eetzaal, we moeten helpen weet je nog?' Ze knikt en rent snel de kamer uit. Ik loop haar grinnikend achter haar aan. Ze is best een schatje als ze niet aan het schreeuwen is.