You Belong With Me: Part 4

De volgende ochtend werd ik gewekt door Harmony dat hyper op mijn bed sprong. Ik kreunde en trok het kussen over mijn hoofd. ‘Kom op, slaapkop. Over een halfuurtje is het ontbijt!’ grinnikte ze terwijl ze mijn kussen afpakte. Ik kneep mijn ogen dicht tegen het zonlicht dat door de ramen naar binnenscheen en wenste dat ik weer op Glombor was waar ik steeds kon uitslapen tot negen uur. ‘Melody, laat haar. Ze is wakker, laat haar nu maar rustig opstaan.’ Lachte Harmony. ‘Bedankt’ zuchtte ik en kwam langzaam overeind. Ik stond op en liep naar mijn koffer. Ik gritste er een kort, zwart rokje uit met rood shirtje en vestje uit en liep naar de badkamer. Harmony volgde me en bekeek zichzelf kritisch in de spiegel. Uiteindelijk nam ze haar make-up tasje en begon langzaam haar mascara aan te brengen. Ik trok snel mijn kleren aan en haalde daarna snel mijn beautycase uit mijn koffer. Toen ik hem opende werden Harmony’s ogen groter. ‘Wow’ bracht ze uit. ‘Ja, ik heb redelijk wat schoonheidsspulletjes’ grinnikte ik terwijl ik gouden oogschaduw pakte. Omdat mijn ogen en haar zo vaak van kleur veranderden, had ik alle mogelijke kleuren make-up, zodat ik altijd iets had dat erbij paste. Mijn ogen waren vandaag ook bruin, met nog een paar paarse spatjes in. Ik deed daarna oogpotlood en mascara op en daarna dacht ik na over wat ik met mijn haar zou doen, wat nog steeds bruin was. Uiteindelijk deed ik het met twee dikke,rode lintjes in twee staartjes. ‘Welke schoenen zou ik hierop aandoen?’ vroeg ik toen we terugliepen naar de kamer. Ik haalde een minuscuul koffertje uit mijn tas en legde het op bed, tikte erop met mijn toverstok en meteen werd hij even groot als mijn kleerkast. De kist was gevuld met meer dan honderd paar schoenen. ‘Hoe kan iemand zoveel schoenen hebben?’ vroeg Melody terwijl ze zelf al een paar aan het passen was. ‘Yes! Je hebt mijn maat! Ik mag toch wel eens je schoenen lenen hé?’ vroeg ze glunderend terwijl ze haar voet bewonderend voor zich uithing. Ik grinnikte. ‘Ja hoor’. ‘Hoe kan je hier nou op lopen?’ Harmony hield goude naaldhakken voor zich uit van zo’n twaalf centimeter hoog. ‘O, goed gekozen. Die passen perfect bij mijn kleren’ glimlachte ik en trok ze uit haar handen. Ik ging op bed zitten terwijl ik mijn voeten in de hakken liet glijden en maakte de lintjes vast aan mijn enkel. Ik stond zonder moeite op. ‘Zullen we gaan ontbijten?’vroeg ik. Ze knikten enkel en liepen met mij mee naar beneden. In de gang staarde iedereen me na en enkele jongens floten me bewonderend na. Ik negeerde hen en volgde Harmony en Melody door de voor mij onbekende gangen. De grote zaal zat al goed vol toen we binnen kwamen en we namen plaats ergens in het midden van de tafel waar nog plaats was. ‘Iedereen kijkt naar je’ grinnikte Melody. ‘Ik ben eraan gewend’ antwoordde ik schouderophalend terwijl ik een broodje nam.

Toen het ontbijt bijna voorbij was kwam professor Anderling naar me toe. ‘Ik heb hier je lessenrooster en je boeken’ zei ze terwijl ze een grote stapel boeken naast me liet neervallen. ‘Ik heb je ingeschreven voor verweer tegen de zwarte kunsten, toverdranken, bezweringen, kruidenkunde en verzorging van fabeldieren.’ Zei ze. We overliepen snel even het lessenrooster en daarna vertrok ze weer. ‘cool, we hebben heel wat lessen samen’ grijnsde Harmony toen ze mijn lessenrooster bekeek. Ik propte al mijn boeken in mijn tas en bekeek dan snel mijn rooster. We hadden eerst toverdranken samen met zwadderich. ‘Zullen we gaan? Dan kunnen we eerst nog even snel je boeken naar je kamer doen’ stelde Melody voor. Ik knikte en stond op.

Toen we bij toverdranken aankwamen stond iedereen al te wachten aan de deur. Er was blijkbaar iets aan de hand, want iedereen stond in een cirkel rond twee personen. Toen we wat dichterbij waren kon je zien dat een jongen met bruin haar een meisje aan het uitlachen was. ‘Wat is er aan de hand?’ vroeg ik, net iets te luid. ‘Wat er aan de hand is? Dit vuil modderbloedje liep tegen me aan!’ snauwde de bruinharige jongen. ‘Ik kon er niets aan doen’ jammerde het meisje. ‘Ik zal je leren volbloedtovenaars met respect te behandelen!’ hij greep naar zijn toverstok maar voordat hij de kans had een spreuk uit te spreken had ik mijn toverstok al gegrepen en hem ontwapend. Iedereen keek verbaasd naar me op. ‘Durf je wel tegen een meisje? Je denkt misschien dat je meer waard bent dan ons omdat je toevallig uit een bloedzuivere familie komt, maar dat ben je niet! Uiteindelijk ben je maar een miezerige, kleine wurm! Zielig noem ik dit.’ Snauwde ik. Hij keek me verbaasd aan, niet in staat iets te zeggen. Ik draaide me snel om zodat mijn inmiddels zwart geworden haren in zijn gezicht vlogen en ging terug bij Melody en Harmony staan. Mijn haren kregen hun bruine kleur weer terug en ik grijnsde. ‘Meid, je bent vanaf vandaag officieel mijn heldin’ lachte Melody. ‘Wie was dat?’ vroeg ik. ‘Dat is Niels Malfidus, de zoon van Scorpius Malfidus. Zijn familie vocht vroeger mee aan de kant van Je Weet Wel. Hij is echt een kwal. Hij pest altijd iedereen’ antwoordde Harmony. ‘Ik dacht dat alle Malfidussen wit haar hadden?’ vroeg ik. ‘Scorpius wel, en daarvoor ook. Maar Scorpius trouwde met Milène Draaisma en die had bruin haar.’ antwoordde ze. Ik knikte. ‘Hij heeft duidelijk het karakter van zijn vader geërfd’ mompelde ik. De familie Malfidus was bekend voor mij, zijn vader Scorpius had eerder problemen veroorzaakt. ‘Goeiemorgen allemaal, ga maar snel naar binnen.’ Een man met zwart, warrig haar en een bril kwam aanlopen en opende de deur. Ik herkende hem meteen als James Potter, de zoon van Harry potter en Ginny Wemel. Hij leek volledig op zijn vader, al was hij ondertussen al redelijk oud en gerimpeld. Ik kende hem al sinds ik kind was, hij kwam geregeld over de vloer bij mijn oude school. Hij glimlachte even naar me voordat ik naar binnen liep. Ik nam plaats naast Melody op de tweede rij en nam snel mijn boek.