002

Het eerste wat ik zie is Kathy, de kamer oudste van slaapzaal 5. Ze staat te schreeuwen tegen een meisje van een jaar of 9, die ik nog niet eerder heb gezien, ze is vast nieuw. De andere meisjes staan er maar omheen en doen niets. Natuurlijk doen ze niets, denk ik bij mezelf. Ik ken Kathy al sinds ze hier net aankwam, ze is niet echt een lieverdje... 'Kathy!' roep ik waarschuwend. Meteen stopt ze met schreeuwen en kijkt me een beetje betrapt aan. Maar omdat ze Kathy is schiet ze meteen in de verdediging. 'Ze vroeg er zelf om! Ze zat op MIJN bed!' roept ze verontwaardigt. 'Dat is niet waar!' roept Elle, een van de liefste meisjes in slaapzaal 5, 'Ze wist niet waar ze heen moest en wilde daar gaan zitten, maar jij duwde haar weg!' Kathy loopt dreigend op Elle af. Ik zucht en zeg dan wat rustiger:' Meiden, hier is jullie beddengoed, help elkaar een beetje oké?' De meisjes liepen snel naar de stapel beddengoed en gingen aan de slag. Ik loop naar het nieuwe meisje toe en ga naast haar zitten. Ze kijkt me een beetje verlegen en bang aan. 'Ik heet Emily, en jij?' vraag ik met mijn liefste en rustigste stem. Ze aarzelt even en wil net haar mond open doen als Kathy's schelle stem weer door de kamer galmt:'Doe vooral geen moeite, ze praat toch niet!' Meteen valt de mond van het meisje weer dicht. Ik kijk Kathy boos aan. Serieus ik heb veel geduld maar dit kind is gewoon niet uit te staan. 'Kathy...' begin ik. Maar Kathy heeft haar mond alweer dicht gedaan en kijkt met een gemene grijs de andere kant op. Ik frons mijn wenkbrauwen maar verspil er niet meer moeite aan. Ik richt me weer op het nieuwe meisje. 'Maak je maar geen zorgen, ze moet alleen even aan je wennen.' zeg ik met een kleine glimlach op mijn gezicht. Het meisje kijkt me weer en en zegt dan heel zacht:'Ik heet Julia.' Ik glimlach vrolijk naar haar. 'Dat is nou toevallig! Dat is mijn tweede naam!' Er komt ook een glimlach op haar gezichtje.
'Weet je wat jij nodig hebt?' vraag ik na een tijdje met haar gepraat te hebben. Ze schud haar hoofd. 'Een vertrouweling.' Fluister ik zacht. Haar grijze ogen worden wat groter. 'Wat is dat?' vraagt ze ook fluisterend. 'Dat is iemand die je altijd kan vertrouwen, iemand die je door je eerste weken hier heen helpt. Een soort beste vriendin.' Ze kijkt een beetje bang rond. 'Wie word dat dan?' Ik denk even na en gebaar dan naar Elle dat ze naar me toe moet komen. Meteen loopt ze nieuwsgierig naar me toe. 'Elle, dit is Julia.' zeg ik. Elle kijkt even naar Julia en steekt dan haar hand uit. 'Aangenaam kennis te maken mevrouwtje.' zegt ze met een nep accent. Julia begint zachtjes te lachen. 'Elle, wil jij Julia's vertrouweling zijn de komende weken?' vroeg ik haar.'Ja, leuk!' zei ze meteen trots dat ze uitverkoren is. Ook Julia leek het niet erg te vinden en Elle begon meteen tegen haar aan te praten over het leven hier. Ik lach om haar enthousiasme en laat ze even alleen om een paar andere meisjes te helpen.