Hoofdstuk 7

Ik druk mijn wekker uit en sta op uit mijn bed. Ik heb straks een interview met iemand en daarna heb ik een etentje bij mijn zus. Ik kijk op de klok en zie dat het elf uur is. Ik heb een afspraak om half één, dus ik kan rustig aandoen. Ik wrijf in mijn ogen en loop naar de badkamer waar ik de douche alvast aanzet zodat ik straks onder een warme douche sta. Ik trek mijn pyjama uit en stap onder de douche. Het water stroomt over mijn lichaam en ik word langzaam wakker. Het was gister laat geworden. Ik ben maar naar bed gegaan maar Bruno en Ilja waren toen nog beneden. Ik zet de douche uit en droog mezelf af. Ik sla mijn handdoek rond mijn lichaam en loop dan naar mijn kamer. Ik trek mijn kleren aan en loop dan naar beneden. Het eerste wat me opvalt als ik beneden kom is dat ik schoenen zie staan van een man. Ik kijk beter en zie dan dat het de schoenen van Bruno zijn. Misschien is hij hier blijven slapen. Ik loop naar de keuken en zie dan Bruno in de keuken staan. Hij staat in alleen zijn onderbroek en merkt mij niet op. “Goedemorgen”zeg ik. Bruno springt een meter ophoog en valt dan op de grond. Ik loop lachend naar hem toe en help hem met opstaan. “Wat doe jij hier”vraag ik. “Ik ben hier blijven slapen. Ik mocht gister niet naar huis van Ilja omdat ik teveel had gedronken volgens haar.” “Waar heb je geslapen?” “Op de bank.” “Gelukkig. Ik dacht heel even dat jullie misschien”zeg ik en maak dan een beweging. Met mijn linker hand maak ik een rondje en met mijn rechterwijsvinger ga ik erin en eruit. “Aimee! Nee! Gadver, nee. Er is niks gebeurd, dat kan je van me aannemen.” “Oké.” Ik maak mijn ontbijt klaar en eet het op. “Ga je ergens naartoe?” “Ja. Ik moet zo iemand interviewen voor mijn artikel.” “Zo, toe maar. Waar gaat je artikel over?” “De toekomst.” “De toekomst? Interessant.” “Ja, vind ik ook.” Dan hoor ik iemand de trap aflopen. Dat moet vast Ilja zijn. “Goedemorgen”zeg ik als Ilja naast me komt staan. “Goedemorgen”zegt ze terwijl ze in jaar ogen wrijft. “Lekker geslapen”vraagt Bruno aan Ilja. Ik pak mijn glas en neem een slok. “Ja hoor. Alleen iets te kort, vind ik. Het is pas kwart over twaalf.” Ik verslik me in mijn drinken en Bruno en Ilja kijken me beide aan. “Kwart over twaalf?” “Ja.” “Dan moet ik nu opschieten. Ik moet om half één iemand interviewen.” “Laat alles maar staan. Ik ruim het wel voor je op.” “Dank je Il.” Ik geef Ilja een kus op haar wang en bij Bruno doe ik hetzelfde. “Doeg”zeg ik en ren dan het huis uit. Ik moet echt opschieten.

De deur waar ik voor sta wordt open gedaan en ik zie een man verschijnen. “Laurens”zeg ik verbaast. “Aimee? Ben jij degene die mij moet interviewen?” “Ja.” “Gezellig. Kom binnen.” Ik loop naar binnen en trek mijn jas uit. “Geef maar, dan hang ik hem voor je op.”Ik geef mijn jas aan Laurens en hij hangt hem op. “Dank je. Sorry dat ik zo laat ben. Ik had niet op de tijd gelet.” “Ach joh. Dat maakt toch niks uit.” We lopen naar de woonkamer en ik ga op de bank zitten. “Moet je wat drinken?” “Nee, dank je.” “Oké.” Laurens gaat naast mij zitten en heeft een grote glimlach op zijn gezicht. “Echt zo leuk om jou weer eens te zien”zegt Laurens. “Ja, dat vind ik ook. Ik heb je echt al heel lang niet meer gezien.” “Ja. Ik jou ook niet. Hoe gaat het met je zus?” “Goed hoor. Ze gaat binnenkort trouwen.” “Zo dat heeft ze dan weer goed voor elkaar.” “Ja en ze is modeontwerpster en haar kleren verkopen super goed.” “Ze was vroeger al creatief.” “Ja, klopt. Mijn ouders werden altijd gek van haar. Ze tekende de hele dag en deed nooit iets aan school.” “Ook tijdens de lessen tekende ze.” “Ik had niet anders verwacht.” Laurens lacht. Laurens is de ex van Gwen. Ze hebben drie jaar verkering gehad en hebben toen beide er een punt achter gezet. “Hé weet je nog die keer dat je ouders me voor het eerst leerde kennen.” “Ja. Dat weet ik nog wel. Toen ik ’s avonds in bed lach heb ik heel hard gelachen.” “Dat is gemeen.” “Ja, dat klopt. Maar het was echt hilarisch.” “Je vader bleef me uithoren.” “Ja en jou gezicht werd helemaal rood.” “En Gwen die er continu door heen praatte omdat ze niet wilde dat je vader me uithoorde.” “Dat was ook zo grappig.”

Gwen en ik zijn de tafel aan het dekken omdat we een familiediner hebben. “Aimee, kan je even mee komen”fluistert Gwen. “Ja natuurlijk.” Gwen trekt me mee naar de gang en kijkt om zich heen. “Wat is er?” “Mam en pap weten niet dat mijn vriendje zo langskomt.” “Je vriendje? Wie?” “Laurens.” “Laurens? Maak je een grapje?” “Nee. Hij is echt mijn vriendje.” Ik schiet in de lach. “Aimee! Ik vind dat niet leuk. Je moet me helpen. Hij komt zo langs om pap en mam te leren kennen maar ik weet zeker dat papa hem gaat uithoren en dat wil ik niet. Kan je me alsjeblieft helpen?” “Ja, hoor. Ik help je.” “Je bent geweldig.” Gwen geeft me een knuffel en dan gaat de bel. Gwen rent naar de deur en ik zie Laurens staan. Gwen geeft hem een zoen en ik moet bijna kokhalzen. Wat een stel slijmerds zijn ze zeg. Ik loop naar de keuken om het eten op tafel te zetten. Ik pak een extra bord en zet het op tafel. Mijn moeder komt met eten aangelopen en kijkt naar de borden. “Waarom staan er vijf borden?” “Kijk op de gang zou ik zeggen.” Mijn moeder zet het eten op tafel en loopt dan naar de gang. Als ze terug komt kijkt ze me met grote ogen aan. “Wist jij daarvan?” “Nee. Gwen vertelde het me net pas.” “Oh god. Weet je vader het al?” “Nope.” “Ik ga hem wel even inlichten.” “Slim.” Mijn moeder loopt weg en Gwen en Laurens komen de kamer binnen gelopen. “Heb je al iets gezegd?” “Nee maar mam heeft jullie gezien.” “Echt?” “Ja maar hij is hier toch om zich voor te stellen. Ga zitten, het komt allemaal wel goed. Ik heb je toch belooft om te helpen.” “Ja.” Gwen en Laurens gaan zitten en ik ga tegenover hen zitten. Ik kan zien dat Gwen en Laurens beide zenuwachtig zijn. Gwen’s handen trillen en Laurens zit met zijn handen te spelen. Ik probeer niet hardop te lachen. Gelukkig komen mijn vader en moeder net de kamer binnengelopen. “Hallo”zegt mijn vader. “Hallo”zegt Laurens een beetje zacht. Mijn moeder gaat naast mij zitten en ik kijk haar aan. We lachen beide maar doen dat zacht. Mijn vader gaat zitten en kijkt Laurens serieus aan. “Nou hoe heet jij? En hoe oud ben je?” “Ik ben Laurens en ik ben negentien jaar.” “Nou Laurens. Wat ben jij van plan met mijn dochter?” Laurens loop rood aan en ik zie Gwen gebaren maken naar mijn vader dat hij moet stoppen. “Ik.. ik..”stottert Laurens. Dit gaat zo’n leuke avond worden.