Twelve

Als ik de volgende ochtend wakker word komt Liam net de kamer binnen met een dienblad.
''Morning beautiful'' zegt hij met een grijns en zet het dienblad voor me terwijl ik rechtop ga zitten.
ik geef hem een kus en bekijk mijn ontbijt op bed.
''Dankje schat'' mompel ik en begin aan mijn croissantjes.
Ik zie hem twijfelen om iets te zeggen maar hij doet het dan toch.
''Waarom woon je niet meer bij je echte ouders''? vraagt hij dan voorzichtig.
Yep, ik had dit moeten zien aankomen.
''Dat is een heel lang verhaal'' antwoord ik en begin met vertellen.
Als ik klaar ben voel ik weer tranen opwellen maar ik houd ze tegen.
''Heftig'' is het enige wat hij uit zijn mond krijg.
''Maar goed, nu ben ik happy. Met jou'' antwoord ik en ik kijk naar mijn glaasje jus d'orange.
Hij glimlacht en ik geef hem nog een kus.

als ik dan eindelijk ben aangekleed gaan we samen naar de stad.
We lopen langs een paar winkels waar we even naar binnen kijken.
Gelukkig hebben we een witte kerst gehad en weer zie ik allemaal sneeuwvlokken uit de lucht vallen.
Als Liam even bij een etalage aan het kijken is kan ik het niet laten en gooi een sneeuwbal recht op zijn kont.
Ik schater het uit terwijl ik zijn sneeuwballen probeer te ontwijken.
Als ik bijna uitglijd weet hij me nog net op te vangen en geeft me een kus.
''Laten we wat gaan drinken'' stelt hij voor als we weer een beetje op adem zijn gekomen en ik knik.
Als we op een terrasje zitten bestel ik een warme chocomel met slagroom en Liam een latte machiato.
''Ik ga nog heel even voor iets kijken. Ben zo terug''. hij verdwijnt in de menigte en ik zie Dana lopen.
ze komt naar me toe gerent en geeft me een knuffel.
''Waar was je, Diana en John zijn doodongerust'' zegt ze bloedserieus.
''Ze maar dat ze zich geen zorgen hoeven te maken'' antwoord ik en ik neem de chocolademel en Latte Machiato aan van de ober.
Dana kijkt me aan.
''Ik hoef het allemaal niet te weten maar volgensmij ben je niet alleen''. Ze kijkt naar de Latte Machiato.
''Klopt'' antwoord ik.''Ik ben hier met,-''
''Hey Dana'' Liam geeft haar een knuffel en Dana kijtk me met een glimlach aan.
''Ik snap het allemaal als. Ik laat jullie weer alleen''.
We zwaaien nog even naar Dana en ik kijk Liam aan.
''waarvoor moest je kijken''? vraag ik nieuwsgierig.
''Non of your business'' zegt hij mysterieus.

Als we weer thuis zijn hang ik mijn jas op de kapstok.
In de spiegel zie ik Liam achter me staan die iets uit een zwart doosje haalt en om me nek doet.
Ik kijk met grote ogen naar het zilveren kettinkje met een hartje eraan en kijk via de spiegel weer naar Liam die pretlichtjes in zijn ogen mij aankijkt.
''Whenever you look at it, think of me'' zegt hij zacht en ik draai me om.
''I think of you everyday, all the time'' Ik druk mijn lippen op die van hem en hij tilt me op en legt me op de bank.