O61. Cecilia Romaine

We zaten net rustig te eten toen mijn telefoon voor de zoveelste keer het bekende melodietje liet horen dat een sms’je aankondigde. Ik zuchtte geïrriteerd en zette met een klap mijn kopje op de tafel neer. ‘Als ze nu niet stoppen met sms’en word ik gek,’ mompelde ik terwijl ik met grote stappen naar Elisa’s kamer liep, waar mijn mobiel ook lag. Met een snelle beweging griste ik het ding van het bed af en pakte daarna wat rustiger Elisa’s mobiel.
      ‘U heeft 18 nieuwe berichten en 2 gemiste oproepen,’ las ik op het scherm, dat helder oplichtte toen er nog een bericht binnen kwam. Ik slaakte opnieuw een zucht en liep terug naar de keuken, waar Elisa me met een licht glimlachje, dat haar ogen niet bereikte, aankeek.
      ‘Hoeveel?’ vroeg ze, ik zag dat ze de nieuwsgierigheid in haar ogen probeerde te verbergen, zonder succes.
      Ik haalde mijn schouders op. ‘Waarschijnlijk in de categorie stalker,’ kreunde ik, terwijl ik door de sms’jes begon te scrollen. Er zaten een heleboel smekende berichten tussen en zodra ik die voorbij was bestonden zijn berichten vooral uit een hoop hoofdletters en eisen en uiteindelijk verontschuldigde Seth zich vele malen voor de boze sms’jes. Zo ging het een tijdje door, telkens in dezelfde cirkel, totdat ik een sms’je zag dat niet met “Sorry”, “Alsjeblieft” of “CECILIA!” begon. Mijn wenkbrauwen schoten verbaasd omhoog, waarna ik het sms’je begon te lezen.
      ‘Elisa?’ zei ik, twijfelend, waardoor het eerder een vraag werd dan een aanspreking. ‘Je moet dit even lezen.’