``173``

Ik adem een paar keer diep in en uit. Ik moet dit doen, ik heb geen keus. Het zou snel over zijn en ze zouden het vast wel begrijpen. Er wordt aangebeld en ik verstijf even. Het is zover. ‘binnen’ roep ik. Snel ga ik aan de keukentafel zitten en kijk weer naar de laptop. ‘we hebben eten!’ roept Dean vrolijk. Hij zet een van de tassen op het aanrecht en begint het op te ruimen. Sam komt ook binnen en kijkt even naar me. ‘Alex… is er wat?’ ik kijk wat nerveus op. ‘nee, natuurlijk niet Sammy, wat zou er kunnen zijn… het is niet dat ik je zou moeten vermoorden of zo’ Dean stopt met de tas uit te ruimen en kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan. ‘wat zei je?’ ik lach naar hem. ‘niets Dean’ hij haalt zijn schouders op en begint de tas weer leeg te ruimen. Ik voel het onderhand warm geworden staal op mijn hand drukken. Het wapen was van Dean zodat ik de moord in zijn schoenen zou kunnen schuiven. Sam geeft de tas aan Dean en loopt naar de tafel. Hij zet zijn handen er op en buigt naar voor. ‘je bent te nerveus. Wat is er?’ ik had al het oogcontact vermeden behalve nu. Ik sta langzaam op en richt de colt op Sam ’s borst. ‘ik heb geen keus’ zeg ik zacht. Sam sluit zijn ogen. ‘waarom niet?’ vraagt hij zacht. Zo dat Dean het niet zou horen. Ik sluit mijn ogen even. ‘Azazel heeft een deal met me gesloten, en ik ben van plan me er aan te houden’ Dean draait zich om en ziet nu dat ik een wapen op zijn kleine broertje heb gericht. ‘Alex!?’ mijn ogen schieten even naar Dean. ‘Dean hou je erbuiten. Ik wil niet jou ook vermoorden’ Dean wil naar voor stappen maar Sam houd hem tegen. ‘ze hebben Carly niet waar?’ ik knik en bijt hard op mijn lip. ‘ze hebben haar meegenomen’ dan klinkt er wat kabaal uit de gang. Dean wilt naar voor schieten maar ik duik weg. De deur gaat open op het moment dat ik de trekker overhaal. Een luide knal vult de niet zo grote kamer. Geschokt laat ik het wapen uit mijn hand zakken en zie ik wie ik heb geraakt. Sam duikt naar beneden en schud zijn hoofd. Zijn handen zitten onder het bloed terwijl ik op mijn knieën zak. ‘dit kan niet’ zeg ik zacht. ‘nee, ik… ik moest haar beschermen’ Carly was ontsnapt en toen ik had geschoten was ze voor Sam gesprongen. Ze hoest bloed op en lacht even naar Sam. ‘ik ben blij dat je oké bent’ hij duwt op haar wond en de tranen stromen over zijn wangen. ‘Alex, ik vergeef je, als je me 1 ding belooft. Maak nooit meer zo’n deal. Jij hebt de jongens nodig’ voor ik nog iets kan doen duwen de sterke armen van Dean me al op de grond. ‘rustig maar Dean’ zegt Carly met moeite. ‘ze doet niets meer. Sam… Ik ben blij dat ik je heb ontmoet… ik ben nog nooit zo gelukkig geweest. En Alex… het is niet jouw schuld’ haar step zwerft weg als ze haar laatste adem uit blaast.