Episode 11

Ik hoor een kloppend hart steeds dichterbij komen en voel zijn aderen stromen. sabrina hou je in! Straks mag je drinken maar niet hun!
herhaal ikcsteeds in mijn hoofd. Louis opent de deur en ik geef hem een knuffel. Ik kan het gewoon niet laten en snuif zijn heerlijke geur van bloed. "sabrina waarom zijn je ogen zo rood en ben je zo koud?" vraagt hij opeens "o ja ik heb lenzen en ze hadden ze alleen nog maar in de kleur rood en het is nogal koud buiten" ik stap snel naar binnen en zie dat Louis knikt. Maar wat het vreemdste is is dat ik de hele tijd stemmen in mijn hoofd hoor. Ik zal het wel op Google opzoeken als ik thuis kom. Ik loop de woonkamer in en zie Harry en de andere zitten, ik geef Harry een knuffel een een kus en hun vragen precies hetzelfde en ik antwoord ook precies hetzelfde als ik tegen Louis zij. Ze trappen er allemaal in en ik ga op Harry zijn schoot zitten.

De rest van de avond is de vreselijkste avond van mijn leven. Nouja vampier leven dan. De brandende pijn in mijn keel word steeds erger en erger zodat ik heel even weg moet. "excuseer me even ik ben over een uurtje terug. Ik loop op een menselijk tempo terug naar buiten en ren naar het bos, als mens zou ik daar 3 kwartier over doen maar nu ben ik er in een paar minuten. Ik loop naar een beekje en blijf er stokstijf staan. Ik zie een een jong hertje uit de beek drinken, ik voel en hoor alle aderen door zijn lijf stromen en hoor zijn hart kloppen. Ik beweeg en stap per ongeluk op een takje dat doormidden breekt, verschrikt ijkt het jonge hert op en kijkt in mijn fel rode ogen. Het hert blijft stokstijf staan van angst, ik maak me zo snel mogelijk uit mijn voeten en spring op het hert. Het probeert nog weg te komen zonder enig resultaat. Ik bijt in zijn nek en ik zie zijn ogen wegdraaien en zijn poten gaan steeds langzamer wegdraaien totdat het doodstil word. Ik hoor zijn hart niet meer bonken zijn aderen niet meer stromen en hoor geen stemmen meer in mijn hoofd. Voorzichtig begraaf ik het hert nadat ik tot het laatste druppeltje bloed gedronken heb. Dat is wel het laatste wat ik voor hem kan doen, ik had wel medelijden maar ik had zo'n dorst!

Ik kijk op mijn horloge en ben helemaal de tijd vergeten. Snel veeg ik mijn mond af met mijn mouw en kijk of er geen bloed op mijn kleren zit. Gellukig heb ik het heel voorzichtig gedaan zodat mijn kleren niet vies werden door het bloed. Ik ren weer terug en loop even naar de badkamer om mijn make-up bij te werken en de rest van de avond verloopt goed totdat ik met Harry weer terug moet.