2.2: Voorstellen van de protagonist

Vadertje Tijd stond op en rekte zich eens goed uit. Zijn oude botten kraakten in zijn uitgemergelde lijf, toch wilde hij niet blijven liggen. Zijn dagelijkse afspraak met de Dood stond weer op de agenda. Die oude zeisenzot liet hem ook nooit met rust. Hij sloeg zijn Grote Boek Des Levenslopen open en begon ter afwisseling eens bij de regio Tokio. "1 persoon maar vandaag..." keek hij verwonderd. "Han Shinzo..." Hij zette een klein brilletje op en keek gebiologeerd naar het profiel van de waarschijnlijk zeer spoedig dode man. Het boek opende zijn geheimen voor de zoveelste maal voor hem.

"Han Shinzo werd geboren op 24 augustus 2012 in Tokio, Quadrant 2. Als zoon en enig kind van goed verdienende, redelijk liefhebbende ouders, heeft hij bij jeugdig leven nooit iets anders gekend dan aangename luxe en verwennerij. Hij hield zich altijd graag bezig met manga's lezen en schrijven over hoe saai hij zijn leven vond. In alles wat hij bij leven heeft gemaakt van schetsen, schrijfsels en verhalen, weerspiegelt zijn mening over iets. Zijn karakter wordt eveneens, doch onrechtstreeks, zeer sterk beschreven in deze werken."

Vadertje Tijd stond perplex. Hij haalde uit zijn grote boekenkast een boek met alle kunstwerken uit Japan en zocht wat op over Han Shinzo. Geboeid keek hij naar zijn realistische, toekomstonthullende, vernietigende kritische schilderijen. Hij keek met interesse naar portretten van een zeisenman met rode knop in de hand en fabrieksuitlaten achter zich. "Mijn Beste Boek, vertel me meer over wie hij was." "Han Shinzo was bij jeugd -daar ligt namelijk het kantelpunt van zijn leven- een relatief grote jongeman, van 1 meter 78 van lengte en lichtjes gespierd. Iedere week tafeltennissen heeft blijkbaar toen al positieve fundamenten gelegd voor een gezond en voorspoedig leven. Ook zijn wekelijkse joggen van 15 kilometer heeft hier aan bij gedragen. Ik dwaal echter af. Zijn bruine haar lag altijd warrig over zijn vrij rond geschapen hoofd, met altijd enkele uitstekende plukjes en puntjes. Een zeer kenmerkend punt aan Han waren altijd zijn donkerbruine, bijna zwarte ogen. Die blonken altijd, zonder dat iemand er de exacte reden toe wist. Een fijn neusje werkte zijn dus voornamelijk vrij ronde gezicht af. Toch week zijn mond af van het gelukkig lijkende plaatje. Die mond is altijd al vertrokken geweest in een soort van grimas, een constante spiervertrekking, alsof hij altijd pijn heeft gehad van iets, innerlijk of uiterlijk. Niemand heeft het ooit geweten. Verdergaand op zijn uiterlijk, ziet U een wit T-shirt, waarop in Kanji staat "Youth = Happiness." Dit shirt heeft hij zijn hele leven lang gekoesterd. Toch heeft niemand ooit geweten waarom. Wederom weet niemand exacte redenen."

Vadertje Tijd voelde zich een beetje grimmig worden. Hij greep een zakhorloge -1 van de velen die hij droeg- en klikte het open. Hij had nog een uur tot de afspraak met de Dood. "Vertel me meer over wie hij was, alsjeblieft en dankjewel."

Het Boek ademde diep in en uit en stak van wal over het karakter van een van de diepzinnigste personen van die Tijd. "Han Shinzo is tot zijn zeventien jaar een zeer teruggetrokken, gereserveerde en ietwat onrespectvolle jongeman geweest. Dit ligt voornamelijk te weten aan de zeitgeist van toen: Tokio was een onrespectvolle, bittere en industriele plek geworden, verdeeld in die beruchte 4 Quadrants. Zoals ik reeds vermeld heb, groeide Han op in Quadrant 2, de Quadrant van de welgestelde families. Dat, in combinatie met enig kind zijn en willen overleven in een wereld van harde business en onvergeeflijkheid, met een verwoeste economie en een corrupte politiek, hebben hem tot die stoicijnse, ietwat arrogante en lui-van-aard-zijnde jongeman gemaakt. Zoals ik echter ook al vermeld heb, heeft een bepaalde gebeurtenis in zijn zeventiende levensjaar gezorgd voor een ommekeer van zaken. Vanaf toen werd hij, tot nu dus, zijn dood, eerder rustig van gemoed, doch introvert en weinig gevoelig. Men zei echter dat hij soms huilde, thuis, en dan de naam Aria bleef noemen. Over die Aria kan ik U nu niets zeggen. Hoe het ook zij, die gebeurtenis heeft dus gezorgd voor zijn kritische aard, zijn voorzichtige natuur en zijn sterke creaties. Mijn vermoeden: die Aria heeft daar iets mee te maken gehad."

Vadertje Tijd haalde zijn meest sarcastische aard boven: "No shit, Sherlocky-like Book. Nu goed, vertel me meer over Han Shinzo en die Aria." "Zoekt u het zelf maar uit." diende het Boek hem van arrogante repliek, "Ik heb al genoeg gezegd, ik wil rusten en JIJ hebt een afspraak. Vertrekken, luie donder!" Ook al werd Vadertje Tijd uitgekafferd door zijn eigen werkinstrumenten, hij wist dat hij Boek gelijk had. Hij greep een wandelstok, klikte zijn beste zakhorloge nog eens open en vertrok richting De Hemelse Kroeg, voor zijn dagelijkse meeting met de Dood.