Three

’Maar ze hebben je niet voor niks geadopteerd. Het zijn je pleegouders en ze houden van je’’ zegt Dana terwijl we door de stad lopen opzoek naar wat kerstcadeautjes.
‘’I know, maar dat betekend niet dat ze me op mijn 17de nog dingen verplichten. Ik ben oud genoeg, ze kunnen me niet in een glazen kistje stoppen’’. Ik kijk steeds bij etalages even naar binnen.
‘’Ook al ben je nog steeds minderjarig en hebben ze dus nog steeds alles over je te vertellen’’?
Ik sta even stil en kijk haar aan. ‘’Zeg voor wie ben je eigenlijk’’?
‘’Ik probeer ook alleen maar te helpen’’ zegt Dana en we gaan een winkel binnen.
‘’fijne hulp’’ mopper ik en zoek samen met haar naar een perfect cadeau voor haar vriend.
Toen we klaar waren was ik zo druk met oppassen dat ik me nek niet brak bij het drempeltje dat ik zo tegen iemand aanliep.
Ik verlies mijn evenwicht en al met mijn kont in de koude en natte sneeuw.
Dana moet haar best doen om niet te lachen.
Ik kijk omhoog naar de gene waar ik net tegenaan ben gelopen.
‘’Sorry, gaat het’’? vraagt hij en helpt me overeind.
‘’Ja hoor, ik ben nog heel’’ zeg ik terwijl ik de restjes sneeuw van mijn kleding afveeg.
‘’Hé Dana, ik kom wel op je feestje, heb plaats weten te maken’’ zegt hij met een glimlach.
Schijnbaar ken ik dus niet alle vrienden van Dana.
‘’Ik ben Liam Payne’’ zegt Liam en hij steekt zijn hand uit om zich voor te stellen.
‘’Ik ben Naila’’ zeg ik en schud zijn hand.
‘’Naila komt ook op het feestje. Toch’’? zegt Dana met een big smile.
‘’Sure’’ zeg ik twijfelend maar dat schijnen Liam en Dana niet te merken.
‘’Oke, tot kerstavond dan’’ zegt Liam en loopt de hoek om.