3|| Paul Alexander Lahote

Paul Lahote
Leah verandert en richt zich meteen tot mij.
Volgens mij heb ik iemand gevonden die jij zoekt! Ik vlieg overeind en ren naar haar toe.
Waar was ze? Waar is ze? Hoe gaat het? Hoe komt ze daar? Wat was er gebeurt! Stamel ik terwijl ik afrem en bij Leah terecht kom.
Doe is rustig joh! Ze was in het bos, ze is thuis, het gaat goed, geen idee en geen idee Beantwoord Leah snel voor ik verder kan gaan.
Dankje, dankje, dankje, dankje
HOU JE KOP, GA NAA HUIS Schreeuwt Leah en ik ren door het bos verder tot ik het huis in zicht krijg. Ik verander terug en kleed me even om. Dan storm ik op het huis af. In de voortuin stond Yulivee tegen iets aan te praten wat ik door de heg niet kon zien. Ik spring over de planten heen en geef haar een enorme knuffel.
'Ik heb je overal lopen zoeken!' Roep ik, 'Wat was er nou gebeurd?' Ik zet haar terug op de grond en ze heeft even nodig om haar evenwicht te hervinden. Na een paar seconden heb ik het gevoel dat ik word aangestaard en ik draai me om. Twee puppies zitten op de grond naar me te staren.
'Waarom zitten er wolven in de tuin.'
'Dat zijn nou wolfshonden, Paul.' Ik vorm met mijn mond een o en pak er een op. Hij probeerd even in mijn hand te bijten maar houd er naar een zachte grom die ergens vandaan komt mee op.
'Waarom zitten ze in de tuin?'
'Ik had ze gevonden toen ik in het bos was.' Murmelde ze terwijl ze aan haar mouw frutte.
'Sinds wanneer noem je jezelf eigenlijk Michelle op school.' Even keek ze verward op tot ze uiteindelijl antwoord gaf.
'Sinds mam en pap zijn gestorven en ik naar een andere klas was gegaan.' Ze pakt het hondje uit mijn armen en zet het weerbop de grond. 'Maar ik vroeg me af, mag ik de honden houden?' Yulivee probeerde zo schattig mogelijk te kijken en ook toen ik naar de honden keek waren ze ineens braaf.
Ik zucht,
'Vooruit dan, maar je mag zelf voor ze zorgen.' Yulivee knikt en geeft me een onverwachte knuffel.
'Dankje,dankje,dankje,dankje,dankje,dankje!' Tetterd het in mijn oor
'Hoe heten ze ubberhaubt?'
'Die met de donker bruine ogen, het jongetje, heet Wood. De andere, het meisje heet Forest.'
'Oké.' Ik loop naar de voordeur en open hem. Yulivee jaagt Forest en Wood naar binnen en volgt me uit eindelijk. In de keuken haal ik een paar glazen uit de kast en schenk er wat cola in.
'Sinds wanneer word jij gepest?' Vraag ik terwijl ik één van de glazen aan Yulivee geef. Ze trekt haar wenkbrauw op
'Word ik gepest?' Verward kijk ik haar aan en herinner me het gesprenk met die ene Ilsa, ofzo. Of ze wilt het me gewoon niet vertellen of er is meer aan de hand. Maar ja, ze zal wel een rede hebben.
'O, dat heb ik dan verkeerd begrepen.' Een gegrauw kwam uit de woonkamer en een bolletje komt de keuken in rollen. Toen de twee puppies tegen de tafel aan knalde lieten ze elkaar verast los en keken verward naar elkaar en naar de tafel. Yulivee en ik schieten in de lach en nu kijken de puppies ons ook vreemd aan, dat hielp niet echt.