2|| Paul Alexander Lahote

[/face][face=arial]Paul
Ik schrik wakker van de wekker en draai me meteen om. Met een uithaal verstomd het geluid en een luide krak kwam uit het apparaat.
'Shit.' Mompel ik terwijl ik het zielige hoopje bekeek. Nah, zelf jacob zou dat niet kunnen maken, zelfs niet met zijn technise hulpje waarvan zo goed als niemand van weet. Ik zucht en sla de dekens van me af.
'YULIVEE.' Schreeuw ik door het huis heen, normaal maakt ze me wakker voor we naar school moeten. Ik rende in mijn onderbroek nog de trap af en loop langs het prikbord. Met enorme letters stond erop dat ik de eerste drie uur vrij was. Ik sloeg mezelf voor mijn kop, mijn plan was om haar nog naar school te brengen maar schijnbaar heeft ze mijn wekker gewoon anders ingesteld. Zuchtend ren ik weer naar boven en schiet ik in mijn broek en doe ik een jack aan. Sneller dan ik gehoopt had was het tijd. Vlug ren ik naar buiten en start de motor, binnen een paar minuten was ik al op weg. Op het schoolplein aangekomen was het stil. Ik zeg mijn motor in de daarvoor bestemde stalling en loop naar binnen. De bel gaat als ik net naar binnen stap en ik begeef me naar de kantine. De rest van het pack zitten al aan de tafel en ik schuif bij ze aan. Seth trekt zijn wenkbrauw op en kijkt mijn kant op.
'Wat?' Zucht ik en meteen zijn de gesprekken aan tafel stil gevallen.
'Een meisje was op zoek naar ene Michelle.' Begon Seth, die naam zei me niks.
'Dus...' Zeg ik maar als hij niet verder gaat.
'Ze vroeg ook naar jou.'
'Waarom?' Moest ik dan alles gaan vragen? Stommen ukkepukken.
'Ze zei dat jij haar broer was.'
'Mijn zusje heet Yulivee. Yulivee Michelle...' Het valt stil aan de tafel.
'Wie was dat meisje?' Vraag ik snel terwijl ik word overvallen door een soort voorgevoel. Seth wijst door de ramen naar buiten, op een van de banken zat een meisje te bellen en druk te gebaren. Ik herkende haar vaag, meetal hing ze wel om met Yulivee. Maar waar komt Michelle vandaan.
'Ze heete Ilza, ofso Ilsa, Ilza, Ilisa, iets in die buurt.' Ik spring op en ren richting de deur. Buiten slip ik de hoek om tot ik voor het meisje sta.
'Je zocht mij?' Ze knikte
'Jep, ik vroeg me af waar Michelle is.'
'Waarom Michelle?' Ze kijkt me verast aan.
'Weet jij dan niet dat ze zich zo op school altijd al genoemt heeft.' Ik schud mijn hoofd.
'Maar hoe bedoel je "waar is Yulivee?"' Automaties had ik haar naam omgezet naar Yulivee.
'Ze is niet opschool.'
'Hoezo, ze is niet op school!' Roep ik tegen het meisje die ik totaal niet ken.
'Weet je wel wat er aan de hand is?'
'Schijnbaar niet.' Ik plof of de bank naast haar, zachtjes. Het was vaak genoeg voorgekomen dat ik ging zitten en het bankje doormidden brak.
'Het fijne weet ik ook niet, maar we waren een keer in een pauze dat Michelle...'
'Yulivee.' Mompelde ik terwijl ik voor me uitstaarde.
'Yulivee, jou zin. Maar goed, ze was naar de wc toen ze een smsje kreeg.' Ik gebaar dat ze verder moet vertellen.
'Nou, er stond zeg maar in als; Na schooltijd krijg je verdiende loon. Ofzo, vrij zwak.' Ze wacht even,
'Maar het was me vaker opgevallen dat ze onder de blauwe plekken op school kwam.'
'O... Maar ze is dus niet opschool en jij zegt nu net dat ze waarschijnlijk...' Ze aarzeld even en kijkt weer op haar telefoon, ze opend iets en laat het beeldscherm aan mij zien.
'Volgens mij is ze opgewacht.' Op het scherm zien je vijf jongens die om Yulivee staan en dichterbij komen. Een diep gegrom komt uit mijn keel omhoog en ik spring van het bankje af als ze word achterna gezetn en het bos invlucht.
'Ik ga haar zoeken en als die jochies nog in de buurt zijn weet ik niet of ze morgen nog wel gaan halen.' Ik trek een sprint en spring over het schoolhek heen het bos in tot ik diep genoeg ben. Trillend en onhandig verander ik tot ik verder door het bos heen storm.