0.1

Ik leun met mijn hoofd tegen het raampje in de taxi. Een traan rolt langzaam over mijn wang. Mijn ogen prikkelen, deze dagen heb ik alleen maar gehuild. De andere tranen volgen. Ik kon het niet geloven. Na al die tijd dacht ik dat ik Louis eindelijk had. Eindelijk kon ik hem de mijne noemen. Ik zou alles voor die jongen hebben opgegeven, maar hij niet voor mij. Voor hem was ik niks anders dan een zielig persoon. Hij had die keer dat ik hem alles bekende uit medelijden gehandeld. Hij wilde zijn beste vriend niet pijn doen, waardoor hij deed alsof hij mij leuk vond. Hij heeft 4 weken lang met mijn gevoelens gespeeld. Waarom was ik niet zoals iedereen? Waarom was ik homo ? Zoveel vragen gingen door mijn hoofd. Al die vragen zouden nooit beantwoord worden. De tranen bleven ondertussen door stromen.
Ik was mijn Louis kwijt. Ik veegde m'n tranen weg maar dat had helemaal geen zin. Nieuwe tranen kwamen ervoor in plaats. Ik verheugde me op het zien van mijn moeder. Na dit hele gedoe wilde ik even een pauze van One Direction, dus heb ik besloten om naar huis te gaan voor een paar weken. Ik weet niet of ik Louis ooit nog onder ogen kan komen. Ik heb alles verpest. We hadden gewoon vrienden moeten blijven. Ik kijk uit het raampje. We rijden de straat van m'n ouderlijk huis in. Als de taxi stopt betaal ik hem en stap uit. Het is kouder dan ik had verwacht dus ik versnel m'n pas. Ik droog mijn tranen en hoop dat mijn moeder niks zou merken, ik heb geen zin om erover te praten. Niemand kan mij helpen, ik heb het zelf verpest. Ik zucht een keer diep en bel dan aan.

Mijn moeder doet de deur open en glimlacht breed. 'Harryy !,' roept ze terwijl ze me in een sterke omhelzing trekt. Ik had van te voren niet gebeld want ik wilde de reden niet vertellen. Ik schaamde te erg. Ik zette mijn gedachte opzij en glimlachte. 'Heee mam ! ' zei ik luid. Ik hoopte zo vreselijk erg dat ze niks zou merken. Mijn moeder en ik liepen naar binnen en ik liet me op de bank zakken. 'Maar lieverd, waarom ben je hier eigenlijk ?' Vraagt mijn moeder na een tijdje. Ik had deze vraag al zien aangekomen dus ik was er op voorbereid. 'De jongens vonden dat ik te veel werkte, ik had rust nodig volgens hun' antwoord ik geloofwaardig. Mijn moeder knikt. ' nou alleen maar leuk toch ? , we missen je Harold !' Ik glimlach. Na nog een beetje gepraat te hebben besluit ik naar mijn kamer te gaan. Ik laat me vallen op het bed en barst in tranen uit. Op dit moment haatte ik iedereen, zelfs Louis. Ik sluit mijn ogen en denk terug aan de laatste periode. Alles ging van super goed, naar superslecht. Ik wordt uit mijn gedachte gehaald door een 'ping' geluidje van m'n mobiel. Haz, het spijt me echt x lou. Boos gooi ik mijn telefoon weg. Ik wil geen Louis meer om mij heen. Ik wil alles vergeten. Ik zucht. Hij hoeft geen antwoord te verwachten.

Eerste hoofdstukjes zijn altijd slecht sorry ! Het wordt beter beloofd ! Reacties met feedback zijn altijd super welkom , o en bedankt voor je abbo xx