19# Mick (Ryan)

Moeizaam liep ik door de vliegtuigdeur, via een trap naar beneden. In Amerika waren ze tenminste nog zo modern geweest om zo’n vliegtuigtunnel te plaatsen. Fuck, zonlicht! Mijn huid glinsterden in het felle licht. Snel klapte ik de paraplu open die ik onder mijn arm droeg en hield die boven mijn hoofd. Niet op de mensen die ons vreemd aankeken lettend liepen Seth en ik door de douane. Al snel stonden we buiten. ‘’Zou ik hier kunnen betalen met dollars?’’ vroeg ik aan Seth. Hij sloeg zichzelf voor zijn hoofd en zei: ‘’Nee, natuurlijk niet! We zijn in EU-RO-PA.’’ Ik grijnsde, natuurlijk wist ik dat wel. Even kijken of Seth oplette. Een klein, wit gebouwtje waarop met grote letters ‘’changing money’’ op stond viel mij op. Ik wees ernaar en zei dat Seth even moest blijven staan.
Al snel kwam ik terug met welgeteld tweehonderd euro in mijn portemonnee.