``158``

‘Sam, Alex doe de deur open!’ er klinkt een hoop gestommel uit de kamer. ‘Sam?’ Dean klopt nog een keer op de deur maar niemand doet open. Hij zucht diep en kijkt naar Mia die zijn kant op komt. ‘hi’ Dean lacht breed en Mia bloost even.
‘wat is er?’ Dean kijkt naar de deur.
‘blijkbaar wil er niemand open doen’ Mia grinnikt even en haalt een tasje met spullen uit haar zak.
‘je denkt toch niet dat jullie de enige zijn die gesloten deuren kan open maken’ ze begint aan het slot en is binnen enkele seconden binnen. Dean loopt snel naar binnen. Zijn mond valt open als hij Sam op de stoel vast gebonden ziet. ‘Sammy wat is er gebeurd?’ Dean loopt snel op hem af en haalt de doek van zijn mond vandaan. ‘de trickster… Alex was de trickster’ Mia sluit haar ogen. ‘nee… de trickster was vermomd als Alex, dat betekend dat ze gevangen is bij hem… of erger’ iedereen is even doodstil. ‘we moeten door met het plan’ zegt Mia dan. Sam knikt gelijk maar Dean is duidelijk nog steeds bezig te bevatten wat er aan de hand is. ‘Dean als je niet snel bij zinnen komt, kan het zijn dat ze inderdaad niet meer leeft’ zegt Sam gelijk. Dean knikt en ze lopen met z’n drieën naar buiten.

Een bonkende pijn doet me langzaam mijn ogen openen. ‘waar ben ik?’ iemand loopt voor me langs. ‘wat is er gebeurt?’ mijn armen zitten achter me vast gemaakt en ik probeer ze los te maken. ‘doe maar rustig, je komt er niet zo snel uit’ de conciërge strijkt mijn haar van mijn schouder en gaat voor me zitten. ‘je had me echt niet moeten vertrouwen.’ Ik kijk hem woedend aan. ‘doe rustig, ik ga je niet vermoorden, daar ben je veelte leuk voor’ hij gaat staan en ik volg hem zo ver ik kan met mijn ogen. ‘wil je ook wat eten?’ ik wil nee zeggen maar ik had al bijna een dag niet gegeten en mijn maag knorde hard. De man grinnikt en komt terug met een bordje met een punt taart. ‘en nu heb ik geluk dat ik je het mag geven’ hij houd het vorkje voor mijn mond. Ik wil weigeren maar mijn maag knort nu pijnlijk hard en ik hap het stukje taart van het vorkje. ‘lekker hé’ hij lacht breed. Er wordt gebeld en hij neemt snel op. ‘natuurlijk, ik kom eraan’ hij loop terug en propt een stuk stof in mijn mond. ‘ik ben zo terug schatje, ik moet even met je vriendjes afhandelen.’ Hij loopt weg en ik blijf alleen achter. Ik had echt naar Mia moeten luisteren.