Tweet EIGHTEEN

'Ik zal het je wel vanaf het begin vertellen. Dat is het makkelijkst.' zegt Vincent en hij wriemelt wat met zijn vingers. 'Eerst woonde ik nog gewoon bij mij ouders. Ze waren gewoon heel aardig en alles wat daar bij hoort.' Ik knik en luister weer verder. 'Maar toen... Maar... ' Vincent slikte even en haalde diep adem. 'Maar toen vertelde ik ze dat ik gay was.' Hij knijpt in zijn vinger en er rolt een eenzame traan over zijn wang. Ik besluit nog maar even niets te zeggen en wacht stil tot hij weer verder praat. 'En. En ze werden allebei heel boos op me. Ik had het eigenlijk wel een klein beetje verwacht van mijn vader. Maar niet van mijn moeder.' Langzaam rollen er tranen over zijn wangen die uiteenvallen op zijn broek. Ik leg zachtjes mijn hand op de zijne. 'Ze waren zelfs zo boos dat... Dat ze me het huis uitgooiden.' Hij barst weer in snikken uit en duwt zijn handen tegen zijn gezicht. 'Ze hebben gezegt dat ze me nooit meer wilden zien. Dat ze het niet waard waren om ouders te zijn van een vieze flikker.' Piept hij zachtjes door zijn handen heen. Langzaam aai ik hem wat over zijn rug en maak wat sussende geluidjes. Als hij langzamerhand weer een beetje rustig word haalt hij weer diep adem en gaat weer verder met praten. Toen ik het huis uit gegooid was had ik geen idee waar ik heen moest. Ik heb niet veel familie. En alle familie die ik heb woont te ver weg. Alles wat ik mee heb kunnen pakken was een tas met kleren, mijn portemonnee en mijn mobiel. Alle andere spullen staan gewoon nog thuis. Ik durfde niet terug te gaan dus...' Hij zuchtte even diep. 'Ik had geen genoeg geld om in een hotel te overnachten. Ik wist nergens om naartoe te gaan. Maar toen had ik een goed idee. Ik ging terug naar dit hotel en vroeg de eigenaar of ze een baantje voor me hadden. Ze wouden me liever geen grote baan geven dus gaven ze me een baantje als pizza bezorger. En als je hier werkt moet je altijd beschikbaar kunnen zijn. Ook als pizza bezorger. Dus je krijgt hier een kamer totdat je ontslagen word of zelf gaat. Daarom wou ik een baantje hier.' Ik knikte als teken dat ik het snapte. Hij was ondertussen al een stuk rustiger geworden en de rode ogen werden al wat minder. 'Nadat ik gisteren hier de pizza had gebracht en je telefoonnummer had gekregen ben ik naar bed gegaan omdat er iemand anders voor mij verder ging. We hebben altijd kleren van het hotel aan. Dus ook mijn broek is van het hotel. En.. en in de broek zat jouw briefje. Ik was hem er vergeten uit te halen.' Je kon zien dat zijn ogen weer waterig werden. Ik wreef even met mijn duim over zijn hand. 'Iemand die alle kleren elke avond wast had mijn briefje gevonden.' Elke avond de kleren wassen dacht ik. Daarom is het zo'n duur hotel. Ik luisterde weer verder. 'En hij heeft het briefje aan mijn baas gegeven. En mijn baas...' Hij stopte even, dacht even na en ging weer verder. 'Blijkbaar dacht hij dat ik weer zo iemand was die hier alleen kwam werken om meisjes... Om meisjes op te halen. En geen leuke dingen met ze te doen.' Ik rilde even. Dat zou vreselijk zijn als dat gebeurde. 'Dat dacht hij.' Fluisterde hij zacht. 'Daarna heeft hij me ontslagen. En nu heb ik geen huis meer om te wonen. En er zijn geen andere hotels dichtbij in de buurt om een baantje te zoeken. En ik wil echt niet weg van hier.' Hij liet zijn hoofd zakken en keek naar vingers waarmee hij zat te friemelen. Ik wou iets zeggen maar was helemaal verbaast door alles wat deze jongen mij net heeft verteld.

Kudo voor dit lange stukje? Xx