-Part Two

Doordat ik een bril draag dat niet erg sterk is, kan ik zijn gezicht niet zo goed herkennen, maar het enigste dat mij opvalt is dat hij donkerblonde krullen heeft.
Ik buk naar Judith ,die rustig aan het eten is en met Megan roddelt over iemand.
"Is het jou ook opgevallen dat die jongen de hele tijd staard naar ons?" fluister ik.
Ze kijkt onsubtiel rond totdat ze het raam ziet.
"Ieuuuww, hij is leliijjk!" zegt ze terwijl ze haar voorhoofd fronst.
Ahja misschien kijkt hij toch niet naar mij, maar toch voel ik een paar ogen op mij branden.
Het is moeilijk om niet op te kijken, maar plots hoor ik een geschuif van stoelen ik kijk op en zie dat Megan en Judith willen vertrekken.
Vlug prop ik mijn laatste friet in mijn mond en spring van mijn stoel af.
De hele pauze waren wij lol aan het maken en was ik helemaal vergeten wat er die middag gebeurde.

De derde bel ging, weer eens pauze, ik pak mijn gsm en ga samen met mijn groepje naar beneden.
Vandaag is het donderdag dus dat betekend dat ze deze pauze fruit gaan verkopen, Megan pakt haar kaart en gaat richting de rij af.
Eindelijk is het onze beurt, we moesten per se van Megan mee gaan met haar, plots herken ik die donkerblonde krullen achter de tafel.
Subtiel probeer ik me achter Judith te verschuilen zodat hij me niet ziet, en kijk opzij zodat hij niet merkt dat ik daar sta.
Maar toch heb ik de neiging om op te kijken, want ik heb zijn gezicht nooit volledig en scherp kunnen zien.
Ik voel me rood komen, o gosh waarom?, want ik sta een halve meter van hem vandaan.
Gelukkig kunnen ze weer vertrekken, dit waag ik nooit meer!