16

Isabel ging na een slechte nacht slapen de stad in om boodschappen te doen. De woorden die ze gisteren had opgepikt uit het gesprek van de jongens, hadden haar niet met rust gelaten.
De anderen hadden wel gemerkt dat Isabel er vermoeider uitzag dan normaal, maar ze hadden niets gevraagd tijdens het ontbijt.
Nadat de jongens naar de schuilkelder waren gegaan was Isabel vertrokken. Was het verbeelding geweest, of keken alle jongens naar haar toen Louis haar gedag zei?
Zuchtend stapte Isabel uit de auto en liep richting de supermarkt aan de andere kant van de straat.
Ze wist niet waarom Eleanor een nieuwe vriend had. Misschien was het allemaal een afleidingsmaneuver om te ontsnappen uit het vizier van Alexander Garkov, misschien was het een paparazzi leugen, misschien was het iets anders.
Toen Isabel de boodschappen had gedaan stapte ze in haar auto en belde het nummer van agent Mason, de man die de jongens naar haar had gebracht.
‘Met Mason.’
‘Met Adams. Vertel.’
‘Vertel wat?’
‘Dat weet je best.’ Zei Isabel kortaf.
‘Oké. Eleanor is verder gegaan met haar leven. Het bleek dat het al een tijdje niet meer tussen haar en Louis boterde, maar door haar te koppelen met een zoon van een van onze agenten, lijkt het alsof ze niets meer met Louis te maken heeft.’
Isabel schudde met haar hoofd en startte de auto. Ze dacht even na over haar antwoord terwijl er twee mannen vlak langs haar auto liepen om vervolgens op een bankje te gaan zitten.
‘Dat is triest. Wat als Garkov wordt gepakt en de jongens terug naar hun oude leven gaan?’
‘Dan gaan Eleanor en haar vriend uit elkaar, de vader van de jongen kent de regels.’
‘Om vervolgens weer terug naar Louis te gaan alsof er niets gebeurd is?’ Vroeg ze verontwaardigt.
‘Dit is de beste manier voor alles, agent Adams.’ Zei Mason bars.
Ze slikte de venijnige woorden die op het puntje van haar tong lagen weer in en begon naar huis te rijden.
‘Fijn. Ik weet genoeg.’ Met die woorden hing ze op en ze gooide gefrustreerd haar telefoon in haar schoot.
Ze wist niet wat ze moest denken. Zou ze het Louis vertellen? Hoe dacht Eleanor over dit alles? Hoe zou het tussen die twee gaan als de jongens weer vrij waren?
Na tien minuten rijden moest Isabel wachten voor een stoplicht op een druk kruispunt. Ze keek even naar de auto naast haar en richtte haar ogen toen op de achteruitkijkspiegel.
Twee bekende gezichten zaten in de auto achter haar, strak naar haar auto kijkend.
Isabel fronste, herkende de mannen die zojuist op het bankje waren gaan zitten en wendde haar blik af.
Ze besloot om een blokje om te rijden om vervolgens weer op dit kruispunt uit te komen. Men kon haar achterdochtig noemen, maar Isabel was graag zeker van haar zaak.
Toen ze echter vijf minuten later weer voor hetzelfde stoplicht stond, reed de groene auto met de twee getinte mannen nog steeds achter haar.
Isabel pakte haar telefoon, tikte een code in en scheurde weg zodra het licht op groen sprong.

Niet haten op Eleanor! Dat was de bedoeling niet haha:p