14.

Een zacht gekraak liet Isabel verstijven in bed.
Vederlichte voetstappen verwijderden zich uit de gang en binnen een seconde stond ze gewapend naast haar bed.
Ze wierp een snelle blik in de twee kamers waar de jongens sliepen, en merkte toen dat er één bed leeg was. Louis.
Met een hart dat veel te snel bonsde sloop ze naar de keuken, de enige plek in het huis waar geluid vandaan kwam.
Met haar pistool in haar handen wierp ze een korte blik om de hoek heen en zuchtte opgelucht toen ze Louis levend en wel zag zitten.
Met een zacht geluidje liet ze haar aanwezigheid blijken, en Louis draaide zich geschrokken om. Zijn ogen vonden die van Isabel en hij ontspande zich.
‘Je liet me schrikken.’ Zei hij zacht.
Isabel bleef hem aankijken terwijl ze op het aanrecht ging zitten en ze haalde haar schouders op.
‘Jij liet mij ook schrikken.’ Louis keek haar verbaasd aan en ze wierp een strenge blik terug. ‘Door niet in je bed te liggen.’
Hij grijnsde even en zuchtte toen.
‘Ik mis thuis. Ik kon niet slapen door alles.’
Isabel knikte even en schoof een stukje op toen Louis naast haar kwam zitten.
‘Mis je thuis, of mis je je vrijheid?’ Vroeg ze na een lange stilte.
‘Beide. Ik mis mijn ouders en mijn zusjes, maar ook het feit dat ik kan gaan en staan waar ik wil.’
Isabel knikte en keek Louis met een gefronste uitdrukking aan.
‘Hoe is de rest van de wereld?’
Louis glimlachte even en haalde zijn schouders op.
‘Dat is moeilijk om uit te leggen. Iedere stad is anders, en het is overal echt prachtig, maar niets verslaat thuis.’
‘Als dit allemaal over is, wil ik misschien op reis gaan. Ik wil iets van de wereld zien.’ Verzuchtte ze.
‘Waar zou je heen willen gaan?’ Vroeg Louis.
Isabel beet op haar lip en hij keek afgeleid naar de zachtroze, perfect gevormde lippen.
‘Dat weet ik niet.’
Louis grinnikte even en sloeg zijn arm om haar middel.
‘Misschien kun je tegen die tijd met ons mee, dan laten wij je de wereld zien.’
Hij voelde de warmte van haar huid op zijn vingers, en hij kon het niet nalaten om even met zijn vingers haar heup te omsluiten. Zijn hartslag versnelde en hij keek nerveus naar het meisje naast hem.
Ook haar had de aanraking niet ongeroerd gelaten. Haar huid tintelde en haar gedachten waren geheel gericht op zijn vingers die zachtjes over haar heup wreven.
Dit gevoel was nieuw voor haar, en ze had geen goede manier om het te beschrijven. Ze kon de jongen net een maand, en bovendien had hij een vriendin die thuis op hem wachtte. Ze slikte gefrustreerd en sprong toen, zonder enige waarschuwing, van het aanrecht af.
‘We.. ehh.. Het is beter als je gaat slapen. Ik ruim wel op.’
Louis knikte een beetje teleurgesteld en liet zich van het aanrecht afglijden. Hij wist dat het fout was om Isabel aantrekkelijk te vinden terwijl hij een vriendin had, maar na vier weken non stop bij haar in de buurt te zijn geweest kon hij het niet laten.
Terwijl Louis na een laatste blik op Isabel de kamer verliet, zuchtte hij nogmaals diep.

Can you feel the... Kudo's today? ^^