13.

‘Alles oké?’ Vroeg Isabel bezorgd toen Harry op de zachte mat bleef liggen.
‘Ja hoor, ik ben alleen nog nooit zo door een meisje gevloerd.’ Mompelde hij.
Isabel grinnikte en trok hem overeind. Vandaag hadden de jongens geoefend in zelfverdediging, maar het was minder gemakkelijk dan ze hadden gedacht. Isabel had hen allen binnen enkele secondes gepareerd en gevloerd.
‘Jullie deden het niet slecht.’ Zei ze toen ze voor de jongens op de mat ging zitten. Niall rolde met zijn ogen en snoof zacht.
‘Ja, natuurlijk.’ Zei hij sarcastisch.
‘Ik meen het. Ik ben opgeleid door de FBI. Met dit niveau zouden jullie geen kans maken tegen de mannen van Alexander Garkov, maar deze verdediging is ook handig in het echte leven.’
‘Denk je dat we hier ooit weg kunnen gaan?’ Vroeg Liam zacht.
‘Ja. Iedere crimineel wordt ooit wel eens gepakt. En anders vinden we er wel iets op.’
‘En wat ga jij dan doen, Isabel?’ Vroeg Louis.
Isabel fronste even en speelde ongemakkelijk met haar vingers.
‘Hoe bedoel je?’
‘Nou, als die Alexander gepakt is, hoef jij niet ons niet meer te beschermen. Blijf je dan alsnog bij de FBI?’
Louis’ stelde precies de vraag die Isabel zichzelf iedere avond stelde, maar waar ze nooit een standvastig antwoord op had gehad.
‘Ik weet het niet. Ik ben bij de FBI gegaan ter nagedachtenis aan mijn ouders. Ik wil eigenlijk de wereld zien, maar dan ben ik nog meer alleen dan ik ooit ben geweest. Hier kan ik terugvallen op het bureau, maar als ik hier weg ben…’ Haar stem viel weg en ze zuchtte diep.
‘Ben je al eens buiten Amerika geweest?’ Vroeg Niall.
Ze schudde mismoedig haar hoofd en keek verlangend naar het donkere hoekje waar het luik naar boven zich bevond.
‘Buiten mijn onderduikperiode niet. Ik heb bijna niets van de wereld gezien. Ik heb wel een paspoort, maar dat is niet officieel. Het is vals.’ Zei ze.
‘Zou dat voor ons niet werken? Ergens naar China gaan en dan valse identiteitsbewijzen gebruiken?’
Isabel keek afkeurend naar Zayn en schudde streng haar hoofd.
‘Jullie zijn bekend over de hele wereld. Ik weet zeker dat ook in China er gillende tieners achter jullie aan zouden rennen voor foto’s en handtekeningen.’
De jongens knikten treurig en Harry stond met een zacht gekreun op.
‘Ik heb morgen allemaal blauwe plekken.’ Mopperde hij.
Isabel glimlachte even en stond vervolgens kwiek op.
‘Het is tijd om te gaan slapen. Louis, je moet echt je spullen opruimen. Ik weet dat het moeilijk voor jullie is, maar als er een inval is merken ze dat er hier meer dan één persoon woont.’
Louis was verschrikkelijk in het behouden van een nette kamer. Elke dag kwam er een nieuw kledingstuk op de hoge stapel terecht, en dat terwijl hij niet eens zoveel kleren hier had.
‘Niemand zal aan mij denken bij die kleren, het zijn geen streepjes en kleuren.’ Zei hij schouderophalend.
Isabel grinnikte zachtjes en schudde haar hoofd.
‘Ik wil graag dat je het vanavond in de wasmachine stopt. Ik heb Harry al naakt gezien, ik hoef niet de hele band op die manier te aanschouwen.’
Harry grijnsde scheef en de anderen grinnikten.
‘Je raakt er wel aan gewend.’ Verzekerden ze haar.

leave me a message pretty please^^