Hoofdstuk 19. Narama

'nou, eerst sla je ze in elkaar, dan scheld je ze verrot, en dan steel je al hun eten.' Grijns ik, waarna Myra me verschrikt aankijkt. 'nee hoor, je pakt gewoon wat van hun dienblad.' Ik zie dat dat idee haar wat meer aanstaat. Zelf pak ik nog een stukje pizza met extra tomatensaus zo te zien. 'ik hoop dat onze slaap plaatsen dicht bijelkaar zijn.' Zeg ik. 'en ik hoop dat zij ergens anders slapen' Myra wijst naar een groep meisjes met overdreven veel make-up op. Hun haar is geblondeerd, en ze hebben enorme oorbellen in. Hun oogschaduw vloekt bij hun hoerige topjes. 'inderdaad, ze zijn 12 en een half, maar ze zien er uit als 60 jarige hoeren' fluister ik. 'sorry dat ik me zo liet gaan. Ik lijk zo hard níet op hun, ik bedoel, ik draag gewoon iets dat ik lekker vind zitten, niet iets waar mijn kont er het beste uit in komt' zeg ik spottend. Aan hun gezicht te zien hebben ze het gehoord. 'ik ben ook niet bedolven onder de make-up, ik heb aan mascara genoeg. Ik wil geen clown lijken.' Ga ik door. Ze kijken geschokt. Ha, die zit.