18# Seth

‘’Weet je überhaupt wel waar we heen moeten?’’ vroeg ik voorzichtig aan Mick. We stonden nu op het vliegveld en ik zag dat hij moeite had om zich in te houden. ‘’Italië.’’
Ik rolde met mijn ogen. ‘’En dan?’’
‘’Volterra.’’ Mick snelde in menselijk tempo naar de eerste de beste gate die naar Italië ging.
Voor we het wisten zaten we al in het vliegtuig naar Europa. Ik vroeg aan de stewardess om een cola. ‘’Moet jij niets te drinken?’’ vroeg ik knipogend aan Mick. Hij moest het natuurlijk wel een beetje meespelen. Hij mompelde iets dat op wahhdsahe leek. Voor mij betekende dat een ‘’nee’’. Nog nooit in mijn leven had ik met het vliegtuig gereisd. Vol verbazing gluurde ik door het raampje. Beneden onder ons zag ik de prachtige blauwe oceaan. Werkelijk te mooi voor woorden. Mick vond het blijkbaar niet zo interessant, want hij keek niet op van het boek dat hij meegenomen had.
Uren gingen voorbij toen de Captain (dat wist ik dan weer wél van vliegtuigen) de microfoon aanzetten en aangaf dat we binnen vijf minuten zouden landen. Opgewekt plofte ik op en neer op mijn stoel. ‘’Seth, zit nou toch eens stil’’ bromde Mick. Ik stak mijn tong naar hem uit en ging vrolijk verder met op en neer wippen (niet doordenken.(: ).