17# Summer

Onderhand begon ik mij wel zorgen te maken. Mick was al die tijd nog steeds niet teruggekomen. Ongerust liep ik naar de logeerkamer, waar Kate haar make-up aan het bijspijkeren was. Ze keek op van de gigantische spiegel. ‘’O, haai Summer.’’ Snel poederde ze nog even haar wangen, legde de make-up in een laatje en stond op. ‘’Kate.. mag ik je iets vragen?’’ vroeg ik aarzelend. Kate knikte. ‘’Jij en Garrett.. nou.. ja.. het.. uh.. was toch liefde op het eerste gezicht?’’ Ze grijnsde en mompelde: ‘’Voor hem wel. Na een dag of twee was ik ook smoorverliefd.’’
‘’Denk je dat dat ook bij mij zou kunnen gebeuren?’’ Kate begon door te hebben wat ik wou vragen en ze zei: ‘’Natuurlijk.. hij vind jou ook wel heus leuk, hoor!’’ Ze merkte dat mijn gezicht nog steeds niet op de blij-stand stond en zei er snel achteraan: ‘’Ik zal hem wel in het oog houden.. misschien kan ik aan Edward vragen wat hij denkt.’’ Meteen schudde ik mijn hoofd. ‘’Hij moet mij kunnen vertrouwen. Ik kom er zelf wel achter wanneer het moment daar is. Maar bedankt voor je aanbod.’’
Alice kwam opeens de logeerkamer inrennen. ‘’M…m..m..m..’’ stotterde ze gestresst.
‘’Wat is er?’’ vroeg Kate nieuwsgierig.
‘’Mick! Hij is onderweg naar Volterra om Aro te vermoorden!’’

Mijn dode hart stond stil. ‘’Waarom staan we hier nog!? Wemoetenietsdoen ditoverleefdhijniet en en en en…’’ riep ik in paniek. Kate pakte mij bij mijn schouders en zei rustig: ‘’Kalm Summer. Blijf rustig.’’
Jasper kwam binnen en ik werd meteen weer wat rustiger. Ik woelde met mijn handen in mijn haar en ijsbeerde nerveus door de logeerkamer heen. ‘’We moeten daar nú heen.’’